- Dit onderwerp bevat 14 reacties, 8 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 14 jaren, 6 maanden geleden door .
-
Discussie
-
4 mei 2010 om 12:06
Vorig weekend ben ik met de 996 GT3 RS naar Imola gereden…er vond een “vrij rijden” plaats georganiseerd door Pistenclub. Hieronder een samenvatting van het tripje:
Zoals altijd dienen planningen om gewijzigd te worden… donderdagavond auto halen bij Vanbeurden, vrijdag avond rustig klaarmaken om te vertrekken werd door mekaar geschud wegens een toevallig ontdekt probleem woensdag. Het satelliet alarm op de GT3 werkte ni meer. SIM kaart kapot heette het verdikt op donderdag. Auto was pas klaar op vrijdag. Niet Vanbeurden z’n fout, wel de alarmcentrale waar we steeds moesten achter zitten om de nodige tests uit te voeren. Om dol van te worden en zeer vermoeiend. Enfin soit, ‘t is in orde en de miserie wordt rap vergeten.
Dus, vrijdag avond met een pak file gepaard de GT3 in Retie gaan ophalen. In 9 maand geen trackday mee gereden, niks getest, op goed gelukdat alles in orde is… het ritje tot Asse doet me geen deugd. De GT3 beviel me allerminst. Ik was er precies van vervreemd, nochtans de week ervoor had ik er een paar straatkm’s mee gedaan en voelde me opperbest in de auto. Maar nu ging het mij helemaal ni af. Pijnlijk eigenlijk, want ik had een 3000 km voor de boeg op 48u.
Thuis toegekomen dacht ik bij mezelf, ik cancel alles… ik zegtegen Sylvia dat ik het ni zie zitten… die auto is een kreng om zover mee te rijden en ik het eigenlijk ni goed zitten. Maar je komt thuis en daar zit dan een lieve snoet die net een pak sandwiches geplakt heeft, de kleren ingepakt heeft, de helmen uit de kast genomen, enz… ‘k Dacht bij mezelf ik zie wel hoever ik geraak… tot Luxemburgkan ik altijd weerkeren. ‘k Was moe maar de adrenaline en stress hielden me overeind. ‘k Had per slot van rekening ook een werkweek achter de rug en die vrijdag nog speciaal vroeg begonnen om de auto te kunnen gaan halen.
Soit, omstreeks 22.30u waren we uiteindelijk weg… zat nog voor 280km naft in de tank, dus ik dacht bij mezelf dat komt wel snor tot Luxemburg. Ja terreire, 80km ervoor zie ik de naftewijzer per 100m angstaanjagend zakken en ik was net 10km het laatste station voorbij… Goed begonnen is half gewonnen zeker …op goed geluk een afrit genomen en een richting gekozen dan… na 10 km een Total gevonden om wat bij te tanken… Oef, opluchting maar wel 20 min kwijt!!!
In Luxemburg klein beetje regen gehad maar niks ernstig… Had op de sites gekeken naar het weer over Centraal Europa voor het weekend en wist dat het ging regenen maar dan wel vooral op zondag. Richting Metz ook een paar km regen gehad maar ook weer niks ernstig. Vervolgens goed kunnen doorvlassen tot Straatsburg en daar ook weer 20 min verloren door wat twijfel in de route. De GPS wilde me precies een klein baantje induwen, maar dat bleek later toch correct. Het was de baan met ronde punten die tot de snelweg naar Colmar leidt. Begrijpe wie kan, ik neem die route al 5j en telkens weer laat ik me erin luizen
In Zwitserland krijg ik een stickertje op de voorruit, elk jaar een even groot, enkel het kleurtje verschilt… terwijl de Zwitserse nikkel die je erop terugkrijgt elk jaar kleiner om kleiner lijkt te worden . Enfin, vanaf nu wordt het vechten tegen de slaap. Het is intussen rond klokke 2 en m’n plafeturen werden ook wat zwaarder. En La Suisse is zo saai hé met al die snelheidsbeperkingen. Iets voor de Gottard rond 4.30 heb ik de GT3 aan de kant gezet om rond 6u bij dageraad weer wakker te worden en de koers verder te zetten. Aan de laatste pomp voor Italie nog es volgedaan met Shell V-Power want ervaring heeft me geleerd dat 98RON in Italie ongeveer net zo schaars te vinden is als ne wc-bril in een Frans toilet. Verrassend goedkop ook de naft in Zwitserland btw…
Richting Milaan begint het besef te komen dat we er wel mooi op tijd zouden geraken en we beginnen al wat te tellen. Denk dat we rond 9u aan de peage in Milaan zaten… nog een 250 km te gaan. Vlot verkeer, tot de laatste 50 km.. alles pot toe…file!!! Het mooie weer enhet feit dat het weelend was heeft alle Italianen blijkbaar op het lumineuze idee gebracht om richting zee te fietsen… “Autostrada di sole” lees ik op het display van de Becker terwijl m’n been en voet fameus zeer beginnen doen van de zware koppeling telkens weer te moeten induwen. Intussen valt het me ook op dat m’n polsen al lekkerder aangevoeld hebben. De GT3 “trekt” continu aan het stuur. Helt het wegdek enkele graden naar links of rechts dan wil de auto ook die richting uit. De polsen doen heelde tijd dienst als “stabi’s” om de auto rechtuit te laten gaan… vermoeiend, enorm… maar deel van het avontuur… en gelukkig scheen het zonnetje want dat geeft toch wel energie… airco opgezet in de file, 28° toonde de boordcomputer
Uiteindelijk na 1u45 min file, warenwe openkele km van Imola… het was 12.30 ‘s middags. Toen we het circuit binnereden was de middagpauze bezig en zaten de meeste deelnemers te lunchen. Heb me gauw aangemeld om te rijden en het onthaal was fantastisch. Zeer vriendelijke mensen, ze stelden het enorm op prijs dat we van zover gekomen waren.
Ze vroegen ook of ik iets van Tom gehoord had want die was er blijkbaar nog niet maar ik kon hen geen info verschaffen.Met Sylvia dan wat gegeten en es bovenaan de paddock gewandeld… en genoten. Zalig warme bries, zonnetje brandde goed… genieten van “het circuit” want de uitstraling van zulke Category 1 circuits is toch altijd iets specials… “Autodromo di Enzo e Dino Ferrari” lees je op de controletoren. Magisch toch hé.
Vervolgens naar beneden om de auto’s van de andere deelnemers es te bekijken. Veel Porsche, maar ook enkele Ferraris en een Lambo. Enkele KTM’s en Lotussen…ook een enkele CSL. Wat het meest opviel => veel grijs haar tussen de deelnemers… vooral die Ferrari mannen,da waren geen jonge ketten hoor… zou dat iets zeggen over de sereniteit en het gedrag op de piste??Om 14.30 was het circuit exclusief voorbehopuden voor Porsche Club Lazio endaar zaten al wat ferme kerels tussen. GT3 MkII 997 bestuurd door “ne piloot”… man man man, wat ging die kerel hard met da spel… pas 15s later kwamde eerste volgende auto eraan. Ook die Lambo was dan op de piste… wondermooie V12 klank…en da spel ging zéér hard vooruit… heeft veel van die Porsches gepakt hoor. Kerel kon wel rijden.. stapte uit de Lambo en kroop prompt een Porsche in… zijn dochter was daar ook… en heu, die hebben we ook gezien… Nam effe later het stuur van een gele 997 S… en spurtte ermee het circuit op!
Intussen had ik al iemand aangesproken van PC om me een paar laps te guideren. Kwestie van toch wat up to speed te komen hé en ni van een volledig wit blad tr moeten beginnen. Hij heeft me de rijlijnen wat getoond. ‘k Had de banden op 1.6 bar gezet dus de eerste ronde was wat voorzichtig. Sylvia stond intussen aan de kant. Na een rondje of 5 ben ik binnengekomen, heb de bandendruk aangepast (al stond die vrij ok) en Sylvia meegenomen.
De eerste rondjes met haar was nog wat aanpassen (rempunten, is het nu 2de of 3de, vroeg of laat insturen) maar het ging eigenlijk vrij snel beter en beter. ‘k Kon me moeien met een paar GT3’s en dat resulteerde in leuke duels. Plots kwam ik op de piste ook Tom tegen, die intussen (laat) gearriveerd was.
De laatste 10 rondjes van de sessie ging het stevig. De GT3 had mega grip en kon overal vol op de kerbs gaan zonder dat de auto balans verloor. Ook qua power zat het meer dan goed. Menig 997 GT3 heeft de duimen moeten leggen in acceleratie. De 996RS staat 350 dagen per jaar stil, maar verdorie op zo’n momenten weet je wel waarom je’m zo graag hebt. Dit is de eerste keer dat ik een circuit aandoe met deze waar je moet kappen (chicanes) en het stuurt enorm scherp in zo’n ouwe GT3 RS… een extra tik op de rem tijdens het sturen resulteert prompt in een halve meter dichter bij de koord…zalig.. dit ding “luistert” als een geleidehond… ongelofelijk. De Manthey uitlaatbrulde ferm doorheen het interieur… de ambiance de conduire was er wel. Ik heb tot het eind blijven rijden en had zelfs de laatste ronde ni door dat iedereen de 4 pinkers op had… had de man met de vlag ook ni geizen… ‘k bleef maar knallen, ik zat in een roesVervolgens naft nodig… 98RON… gevraagd aan een italiaan en een verhaal teruggekregen met een begin, een midden en een slot… maar uiteindelijk geen fluit wijzer. Toevallig na wat zoeken in het gezellige Imola stadje bij een Shell uitgekomen waar Tom ook net halt hield. Betalen kon enkel via een automaat die cash aanvaardde … ni te doen!!! Effe Tom z’n verhaal laten doen en die had door een ongeval op de autosnelweg een paar km voor hem z’n nachttrein gemist en daarom een hotel genomen voor een paar uur om vervolgens vanuit Munchen tot Imola te knallen op de morgend. Hij was er net op tijd en ging de volgende sessie effe de begeleider meenemen die ik zonet bij me had want hij voelde zich nog wat onwennig.
Sessie erna was hetzelfde als die ervoor maar overal nog net iets meer. Het duurde wel een ronde 5 eer ik het goeie ritme te pakken kreeg. Het “duurt” precies effe eer het prestatieplaatje van de RS in mekaar smelt en de auto echt “fantastisch” wordt. Ik kon in het begin goed mee maar kwam toch net altijd iets te kort om het verschil te maken. Daarna keerde zich dat om… we spreken hier maar over enkele seconden maar het is toch frappant en het zegt ook iets over het niveau van de deelnemers. Hier zaten geen trage mannen tussen.
Intussen Sylvia ook de plaats van het ongeval van Senna getoond… bloemen, foto’s, kransen ter plekke aan de muur… overduidelijk, dit wordt hier niet vergeten!!!De Ferrari mannen reden stevig dor met hun karren. Heb op de recht lijn een 430 achter me gehad die tot naast me is gekomen maar ik zat aan de binnenkant voor de eerste linkse en hij heeft het risico ni opgezocht. Heb ook mooi duel gehad met een witte 97GT3. Rondenlang met mekaar gebattled, maar hij heegt aan het langste eind getrokken. Aan “Aqua Minerale” had ik te laat geremd en het contact was kwijt. Voor mezelf ook het signaal om het voor bekeken te houden want we waren al vrij stevig bezig op dat moment en ik wou liever in een stuk weerkeren naar Belgie.
15min voor tijd de RS aan de kant gezet en met bezwete kop de helm aan de haak gehangen. ‘t Was mooi geweest. Laatse sessie was het weer aan de “race”. Tom (die in beide reeksen ingeschreven was) wat aangemoedigd en genoten van het spectacel.
Rond 19u het hotel opgezocht en met de Pistenclub bende nog een Pizza gaan smullen. Nog leuke babbel gehad met de 360CS eigenaar, al moest z’n dochter wel vertalen tussen ons beiden… Jammer dat die Italianen echt niks anders spreken hé.
Na een nachtje slapen danweer teruggekeerd naar Belgie. Betrokken weer; dat beloofde!!! In Zwitserland was ‘t kas => veel veel regen… 400 km op eieren gereden met de corsa’s … 80-120 km/u. In Frankrijk nog een paar buien gehad en van dan af niks meer… rond 21 u waren we thuis. Het was een mooi tripje en gelukkig hebben we geen problemen gekend.
Opmerkingen voor italie:
– zorg dat je zelf wat italiaans kan, want het is echt frustrerend als Belg en ze verstaan niks
– 98 RON… een ramp om vinden!!! Op autostrade bij Agip toevallig gevonden in ‘t terugkomen… heet Superblue
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.