- Dit onderwerp bevat 66 reacties, 23 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 10 jaren, 2 maanden geleden door .
-
Discussie
-
9 augustus 2014 om 03:23
Eerste buitenlandse trip met de 993.
We hebben maar één week, dus we willen er het maximum uithalen.
Via een vroegere zakenrelatie mogen we gratis logeren in een landhuisje met zwembad in de streek van de Ardeche. We krijgen de beschilkking vanaf 27 juli tot 2 augustus. Dat is mooi meegenomen natuurlijk en nemen het aanbod graag met beide handen aan.
Op zaterdag 26 juli wordt de 911 mooi gewassen en worden de koffers ingeladen. Dit wordt al ons eerste probleem want het verschil van laadruimte met de daily Espace wordt ons pijnlijk duidelijk.
We willen geen bagage op de achterbank want we willen open rijden en met de cover over het neergelaten dakje kan je bij een stop niet zomaar het dak sluiten. Toch lukt het ons “ met wat toegevingen van het vrouwtje”om alles in de koffer vooraan te proppen.
Het is 4.30 uur wanneer de wekker ons duidelijk maakt dat we moeten vertrekken. De thermometer wijst 12graden aan en de lucht ziet er grijs uit, maar we zijn keihard, doen een warme sjaal om, en vertrekken open.
We starten de 993 in de garage met de poort dicht om de buren niet te storen, want sinds Gert Carnewal de RSR’s (later noemen we die “ons Gertje’s”) eronder heeft geplaatst laat ie zich wat duidelijker horen.
De bedoeling was om langs de kleine gezellige weggetjes te rijden, maar door tijdgebrek…we moeten toch een kleine 1000 km, verkiezen we de autobaan te nemen.
De 911 rijdt voortreffelijk en het is een plezier om de zware boxer achter je rug te horen grommen. Ik ondervind dat rond 3000 toeren de motor bijna fluisterstil wordt, en dat is wel zo aangenaam als je lange stukken autobaan wil verslinden. Bij de minste versnelling echter laten onze Gertje’s zich duidelijk horen.
In de nog verlaten tunnels rond Antwerpen en Brussel wordt de verleiding te groot en doet een flinke stoot tussengas de haartjes op mijn onderarmen rechtop staan….wat een hemelse grom komt er dan uit de Gertje’s…. We gaan vanuit Brecht via Brussel naar Luxemburg waar we om 8 uur een eerste keer tanken en een koffie drinken. De broodjes die Anneke de avond voordien maakte staan nog thuis in de koelkast, dus bestellen we ook nog een croissant en een “pain chocolat”.Ondertussen is de zon van de partij, de sjaal wordt opgeborgen en we genieten van het open rijden….zelfs op de autobaan met 140 km/uur is het windgeruis goed te doen. Het verbruik dat aanvankelijk 14,3l aangaf is verminderd naar 12.7l.
We hebben geen verkeer en schieten goed op. De zon klimt steil in de hemel en de temperatuur op de meter neigt naar de 24 graden. Naarmate de km onderdoor rollen krijg ik meer en meer vertrouwen in de Cabrio en gaat de snelheid wat omhoog, de Gertje’s laten zich wat duidelijker horen tot Anneke de meter in het oog krijgt en een met gefronst gezicht opzij kijkt….wijselijk laat ik het gaspedaal maar wat zakken tot zo’n 140 km/u.
Tussen Dyon en Lyon stoppen we voor een tweede tankbeurt en eten daar een aangekocht broodje met een koffietje uit een betaalautomaat. We durven de Cabrio niet alléén achter te laten, maar genieten in het zonnetje op een bankje dichtbij van het overigens lekkere broodje .Het is mooi om zien hoeveel aandacht de cabrio heeft van de voorbijgangers[attachment:2]2014-07-27 11.03.38.jpg[/attachment
Voorbij Lyon wordt het rijden op de snelweg toch wat eentonig en tevens wordt het verkeer drukker. We besluiten om de autobaan te verlaten en via de kleine D- wegen verder te rijden.
Het terrein wordt al wat heuveliger en soms zijn er wat steile stukken.
Hier ontdek je het oude Frankrijk weer en het ene dorpje is al pittoresker dan het andere. We geven de Gertje’s de sporen en boxer stuwt de 911 over de pittige stuurweggetjes. Ondertussen is het goed heet geworden, de thermometer stijgt naar 30 graden, maar door de rijwind en de Airco is het toch nog koel in de Porsche, en de temperatuur van de zescilinder blijft verbazend op pijl.
Het achterland van Frankrijk lijkt wel uitgestorven, maar af en toe vinden we toch een verfrissend drankje op leuk terrasje.
De weg naar onze bestemming neemt toch veel meer tijd in beslag dan we gedacht hadden, maar rond 19 uur komen we veilig en wel aan in St Martin d’Ardechewaar we de dakloze laten rusten in een afgesloten garage
We laden de bagage uit, nemen een duik in het zwembad en gaan dan het dorpje in voor een heerlijke maaltijd……….wordt vervolgd……
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.