Die extra garantie is een verzekeringscontract, een risico-contract. Ik hou er altijd rekening mee dat diegene die de verzekering/garantie verkoopt, een professioneel is die met de premie die hij ontvangt, naast de schade die hij moet uitbetalen, ook zijn administratieve kosten (met inbegrip van advocaatskosten in geval van betwisting, commissies aan de verkoper, publiciteit etc ) en zijn marge moet dekken.
Ik schat dus dat +- 50% van je premie gaat naar de indekking van de schade, de andere 50% zijn kosten en ingecalculeerde marge.
Daarom neem ik voor “kleinere” risico’s nooit een verzekering. Dat risico neem ik bewust zelf. Alleen voor zaken zoals een huis, in beperkte mate inboedel etc heb ik dus een verzekering, en de verplichte BA verzekering op de auto’s natuurlijk,
Maar, eigenlijk heeft Wes het al goed samengevat : doen waar je jezelf goed bijvoelt … . Als je er van gaat wakker liggen, dan moet je verzekeren. Met het betalen van de premie ben je er (misschien) vanaf. Anders neem je een risico : waarvoor je kan beloond worden of gestraft worden … dat is het leven.
En een auto … daar kan altijd wat aankomen, 2de hands, mensenwerk, verschillende eigenaars gehad…. noem maar op. Maar daar heeft de verzekeringsmaatschappij of de garantiegever veel meer gegevens over dan jij!
Kortom : ik denk niet dat iemand hier voor jouw kan beslissen. Ter overpeinzing : als de auto slecht zou zijn, krijg je geen verzekering. Als die goed is, krijg je wel een verzekering… .
Tot zover de mijn simpele denkwijze over bijkomende garanties en verzekering … .