Lizzytrip 2016

[Igor Duerloo]

Zo, nu Donald Trump met duidelijke overmacht Hillary bij de pussy gegrabt heeft, en de wereld er morgen weer helemaal anders zal uit zien, zoals dat altijd gaat na verkiezingen, is het tijd voor de écht belangrijke dingen in het leven: De Lizzytrip anno 2016.

Ik heb aan 1 van de mods (Harley G) toestemming gevraagd én gekregen om het relaas van dit jaar hier te posten ondanks dat deze trip met de Spitfire zal gereden worden.
Maanden van planning zijn er dit keer aan vooraf gegaan, een werk van 60 bladzijden is geschreven teneinde de nodige achtergrond-info bij de trip te voorzien en het was nodig een zestal routes uit te stippelen teneinde dit huzarenstukje tot een goed einde te brengen. Het eerste deel van een trilogie trouwens, ook in 2017 en 2018 zal de trip hetzelfde onderwerp meekrijgen/volgen.

Naar waar gaat de trip dan, waar gaat het werk dan over? hoor ik jullie zichzelf luidop afvragen. Wel sta me toe er de spanning nog even in te houden tot we een suspense bereiken die niet moet onderdoen voor de spannende strijd van afgelopen nacht,waarbij het lang niet duidelijk was of de natie waarvan men bedenkingen kan hebben bij het gemiddelde IQ, ging kiezen voor een vrouw met een fout kapsel en foute ideeën of een man met een toupet met nog foutere ideeën. Deze post is een eerste teaser dus. Even ter info: Hillary kent het begrip niet “teaser/teasen”, Donny the Pussygrabber des te meer, maar we wijken af.
Meestal ontvangen “teasende” dames, niet zelden rond een paal gedrappeerd, een “tip” voor de geleverde prestaties maar omdat jullie zulke brave lezertjes zijn zal ik jullie een tip geven: PEIPER en voor de dyslectici onder ons spel ik het even zodat er geen verwarring kan ontstaan met een activiteit die na het teasen wel eens placht plaats te hebben: P-E-I-P-E-R dus.

En omdat ik in zulks goede bui ben kan er zelfs een foto van de voorbereidende rit van afgelopen weekend af. (Nee heeft niks met de bestemming te maken.) Enkel de sneeuw kan nog roet in het eten gooien want oldies en sneeuw gaan, net als Donny en Hillary, niet goed te samen.

Discussie

[Mart WTL]

Indrukwekkend verhaal! :respect2:

0

[Benjelloun Youssef]

:hail:

0

[Geert Trippas]

:popcorn: :up: :respect2:

0

[The Eagle]

:up:

0

[Herman Reniers]

Schitterende ping pong tussen verleden en heden Igor, om van te smullen :respect2:

0

[Jorge]

Mooi verslag van een zeer mooie streek. Ik ga er zo vaak als ik kan. Heb het museum Baugniez’44 daar ter plaatse al 2x bezocht. Het is er om stil van te worden…

0

[Igor Duerloo]

Misschien kan Eric Van Looy wel een toegangsbewijs voor dit museum vergeven aan de winnaar van de slimste mens in plaats van die nietszeggende oorkonde die uiteindelijk in een kader op het toilet terecht komt. En misschien nemen Bieke en Andrea hun gebroed wel mee zodat ze iets opsteken over onze vaderlandsche geschiedenis. Het lijkt me een goed idee; zelfs nadat we gestoord werden tijdens het nuttigen van ons streekbier in de cafétaria van het museum door een veertigtal blerende joeng met begeleidende ouders. Gelijk hebben is, net als politiek correct denken, niet altijd even gemakkelijk, het is fijn dat ze hun kinderen de geschiedenis willen bijbrengen maar ze zijn 6, ze snappen er geen hol van, snappen die ouders dat dan niet? Die mogen gaan stemmen hé, meer dan waarschijnlijk doen ze dat op de CD&V nog wel. We besluiten maar te vertrekken vóór het bloedbad van Malmedy terug alle aandacht in de journaals gaat opeisen.
Bij het buitenkomen is de nevel nog toegenomen en gezien het late uur en het gebrek aan vertrouwen in de batterij besluiten we het hierbij te laten, volgend jaar doen we deel 2 dan wel. Bourgondisch als we nog steeds zijn gaan we op zoek naar drank. Door de maitre d‘hotel waren we gewezen op een zaak met een grote voorraad bieren en sterke dranken die daar in de buurt zou zijn. Na een lange zoektocht vinden we deze zaak simpelweg naast het museum. Met een exquise cognac op zak geven we een draai aan het contactslot van Thin Lizzy die geen reutel wil geven. Peiper kwam in de problemen door een gebrek aan brandstof, wij door een gebrek aan elektriciteit. Ik voorzie grote problemen bij de groene en christen-democratische ideeën. Dankzij een op benzine rijdende bezemwagen met startkabels begeven we ons even later weer op weg. Niet voor lang want net als Peiper worden wij geconfronteerd met een lege tank. Gelukkig is een bus benzine makkelijker mee te nemen dan een laadpaal doch we zijn een trechtertje vergeten. Aanbellen bij een huis dan maar, waarna we kunnen concluderen dat er op 70 jaar tijd heel wat veranderd is. Den Duitschtalige is ons zeer behulpzaam en we bereiken zonder verder problemen de oprit van het hotel waar de spit niet verder wil en we haar een duwtje geven zodat ze niet met haar kont op straat staat. Na een kleine pauze probeer ik Thin Lizzy toch nog is te starten en driewerf hoera ze doet het! De batterij is plots opgeladen. Elektriciteit het is een raar beestje, daar komen vodden van zeg ik U.

0

[Igor Duerloo]

Als we even later weer op weg zijn krijgt de spit plots kuren. “Thin Lizzy” lijkt even in te houden maar als we de verwarming en de overdrive uitschakelen doet ze het weer perfect. Ik vrees voor de batterij maar dapper (st)rijden we verder. Via Büllingen en Morscheck bereiken we het monument van Wereth. Op deze plek werden op 17 december 1944, 11 Afro-Amerikaanse gevangenen gefolterd en vermoord door SS-ers o.l.v. Gustav Knittel. Ze werden pas 2 maanden later gevonden maar vertoonden duidelijke sporen van foltering. Ze werden gevonden met bajonet-wonden in het hoofd, afgesneden vingers en gebroken benen.

De daden bleven ongestraft. Wij daarentegen worden gestraft met een té lege batterij om de spit te starten. Gelukkig hebben we een bezemwagen mee én startkabels waardoor we even later onder de spoorwegbrug van Born doorrijden om richting Baugnez te trekken. Op 17 december hielden de mannen van Peiper hier een ware slachting onder Amerikaanse troepen. Tijdens “het bloedbad van Malmedy” werden 84 gevangengenomen soldaten in koelen bloede afgemaakt. Op het kruispunt dat toen “Five points” werd genoemd staat nu een monument voor de slachtoffers. Het monument ligt aan de overzijde van de weide en het café waar de slachting zijn plaats in de geschiedenis veroverde. Naast de weide is het museum “Baugnez 44” gelegen, een absolute aanrader om meer te weten te komen over hat Ardennenoffensief en het bloedbad van Malmedy.

0

[Igor Duerloo]

“Wir schaffen das.”, althans zo beweerde Tante Angela vorige zomer. Zo een 70 jaar gelden was er echter een kleine besnorde landgenoot van Tante Angela die iets anders beweerde, “Wir vergassen das”, zei Nonkel Dolf en de wereld vloog in brand.
Op deze regenachtige vrijdag, 11 november zijn wij hier om de restanten van het laatste grote offensief van zotten Dolf en zijn al even waanzinnig gevolg te bezoeken. Niet uit enige vorm van sympathie voor de voormalige bruinhemden, zoals een politiek correct denkende Nederlander zich afvroeg, maar omdat dit stuk geschiedenis niet mag verloren gaan en nog veel minder mag vergeten worden. Ze geraakt helaas in de vergetelheid getuige een aflevering van “De slimste mens” nauwelijks een week later.

“Wat weet je over The battle of the Bulge”, vraagt Eric van Looy tijdens het finale-spel aan Bieke Ilegems. “Euh… De Vlamingen tegen de Walen?” is het wat onzekere antwoord van deze Vlaamsche schone. De beurt gaat naar Andrea Croonenberghs, een andere Vlaamsche schone die niet wil onderdoen voor haar tegenspeelster: “De veertiende eeuw?” is de wilde gok van de blondine met wilde haardos.

Deze vrijdag 11 november, de dag waar het einde van WO1 herdacht wordt (1914-1918, de twintigste eeuw dus, Bieke en Andrea.), zal ons terugvoeren naar die “Battle of the bulge”. In december 1944 woedde in onze Oostkantons het “Ardennenoffensief”, één van de felste veldslagen uit WO2. Dat aflapje tussen de Duitsers en de Geallieerden, Bieke, en het was toen ook nog de twintigste eeuw, Andrea, kent een zeer rijke geschiedenis waardoor we ook de komende drie jaar zullen wederkeren naar deze plek. We zouden er gemakkelijk 20 jaar over kunnen doen maar helaas zal de lol zolang niet meer duren. Politiek correct denken heeft als voornaamste eigenschap dingen te verbieden en omdat CD&V en de groenen absoluut geen sympathie kennen met naar olie ruikende dingen of mensen mag de “Lizzytrip” binnen afzienbare tijd alleen nog gereden worden met iets dat ook nog “auto” schijnt te heten maar in het stopcontact dient geplugd te worden en als het nog even kan liefst zelfsturend is. Not in a lifetime ben ik van plan te luisteren naar mensen die vinden dat je alles mag denken zolang je maar denkt wat zij denken. Geef mij maar een tank maar die zien ze hier zo graag niet meer komen,want een tank was ook het belangrijkste vervoermiddel van Joachim “Jochen” Peiper. Een meedogenloze SS-er die tijdens zijn “trek” door de Ardennen een spoor van bloed en vernieling achterliet. De route die we zullen volgen vandaag is in principe de weg die Peiper met zijn “kampfgruppe” aflegde.

Nadat we de batterij in de spit hebben gemonteerd rijden we via het stuwmeer van Bütgenbach richting Duitsland. Ik vermoed dat men reeds begonnen is met het plaatsen van laadpalen want mijn uitgestippelde route heeft helaas weer af te rekenen met opgebroken wegen maar gelukkig bereiken we zonder kleerscheuren ons startpunt aan de spoorwegbrug in Scheid (nee, het is geen typfout.) waar Peiper aan zijn dodelijke Raid begon. Het is een nevelachtige ochtend en met de sneeuw die langs de kant van de straten ligt komen we toch een beetje in de sfeer van de tijd van toen. Een tijd waar er van opwarming van de aarde nog geen sprake was, men had toen wel ander problemen, het gebrek aan een opwarmende aarde was er overigens 1 van. Op één van de bekendste foto’s uit die tijd is te zien hoe Duitse soldaten laarzen van gesneuvelde Amerikaanse soldaten aantrekken omdat de Duitse laarzen niet voldoende bescherming boden tegen de koude. Nu 70 jaar later staan we op exact dezelfde plek die nog steeds herkenbaar is en waar nu een monument is opgericht. Ondanks de opwarming van de aarde is het hier best kil.

0

[bladerunner]

Morgen maandag! :happydance:

0

[Mart WTL]

:think:

0

[Wim]

Mooi verslag Igor :up:

En een Engelse auto is betrouwbaarder als wat de meeste denken, heb door mijn vakanties indertijd heel Europa met doorkruist. :happydance:

0

[Igor Duerloo]

Monschau is een pittoresk klein dorpje waar de tijd stil is blijven staan, parkeren doen we aan de rand van de dorpskern alwaar een Monschauer ons een plekje toewijst. Ik vraag de Monschauer vriendelijk of hij toevallig een neef heeft die niet Mon maar Golden heet. Aangezien hij mij het antwoord schuldig blijft ga ik er van uit dat Golden niet erg geliefd is door de Monschauers of zijn het Monschinezen? Bourgondisch als we zijn gaan we op zoek naar gerstenat en als, bij gebrek aan Stella, mijn Blonde Leffe op tafel staat laat ik de gedachten aan Golden maar varen, ik heb wel wat anders te doen dan steeds te prakizeren over de minderheden en hun sociale status.

Even later bevinden we ons terug op “een meter van de voorruit” en leggen we zonder tegenspoed het laatste stukje af richting ons Hotel. Thin Lizzy heeft haar naam niet gestolen, ze heeft zich net als haar naamgeefster destijds, dapper gedragen en de 220km met verve doorstaan. Na deze dag ben ik dorstiger dan de Spit maar ik hou me rustig, morgen gaan we immers het Ardennenoffensief nog is overdoen.

0

[Igor Duerloo]

Deel 2: Deurne-Monschau-Hotel

“Alleen voor beschuit kom ik er uit” luidde de reclame-slogan. Nochtans heb ik met beschuit en een hard gekookt ei- ontbijt , de uitgang meermaals succesvol afgesloten. Ook vandaag bewijst deze theorie zijn praktisch nut. Opgewekt door de verlaagde darm-en bloedruk leg ik de laatste hand aan “Thin Lizzy” die ik op een niet voorziene plek geparkeerd heb vlakbij de lift van de service-flats waar de co-pilote van de bezemwagen resideert. Menig oldtimer werpt bewonderende blikken op mijn oldtimer, vaak voorzien van een door de ouder worden medemens veelgebruikte oneliner: “Dadis nog oit mijne joengen tijd hé” But, there’s one in every crowd, en er is toch 1 van de dames op leeftijd die persé wil bewijzen dat ze op alle vlakken een zuurpruim is.
“ Gattem eve goe in de lift kunnen parkeren hé.”
“Dat ik daar niet aan gedacht heb, ik had tenminste uit de wind gestaan.”
Met licht stijgende bloedruk maak ik mij de bedenking dat ze best tevreden mag zijn dat ik net als roetveegpiet en regenboogpiet tot de sociaal bijdragende productief betalende klasse behoor of ze had helemaal kunnen fluiten achter een lift. Al ben ik er niet helemaal gerust in of de links-radicalen het sociaal statuut van de uit Spanje geïmporteerde schouwvegers wel hebben gelijk geschaald met de Belgisch-Europese norm. De lokroep van de Monschause Great outback weerklinkt echter luid waardoor ik besluit de problematiek van de minderheden in onze samenleving voorlopig te laten voor wat het is. Met het sportpaleis op de achtergrond wenden we de voorsteven richting autostrade.

Ik heb een route uitgestippeld die ons via de autosnelweg richting Riemst brengt waar we de snelweg zullen verlaten en ons verder via rustige secundaire wegen naar Monschau zullen begeven. Dankzij de overdrive vreet de Spit de autostrade-kilometers zoals een diarree-lijder beschuit eet en al snel bereiken we de afrit. De wegen die van Limburg richting Luik voeren blijken geweldige stuurweggetjes te zijn maar lang mag de pret niet duren, het leuke voeren stopt in Voeren. De GPS geeft aan dat er wegwerkzaamheden zijn en stuurt ons terug richting autostrade. Deze omlegging werpt meteen een ander licht op het sociaal statuut van de pieten, aangezien men wegenwerken moet plannen kan er geen tijd over zijn om hen van een degelijke CAO te voorzien.
De autostrade-kilometers duren gelukkig niet lang en al snel bevinden we ons terug op de uitgestippelde route. Een sneeuwlandschap begroet ons maar de wegen liggen er uitstekend bij, op een klein stukje door de hoge venen na. Men heeft het toepasselijk een bordje langs de weg geplaatst met daarop de aankondiging “Highway to hell.” Shake your cocktail in 5 km.
De Britten zijn een zeer eigenzinnig volkje, wat je mag verwachten van eiland-bewoners, en hebben ongetwijfeld veel moeite moeten doen om het stuur aan de correcte zijde te monteren. Té veel moeite om voor tea-time nog een deftige vering te monteren. We worden tegen 30 km/u heftig heen en weer “geshaked” maar kunnen na 5km besluiten dat de darmen het houden. Met droge onderbroek malen we het laatste stuk af.

0

[Sensa911]

Nog 1 keer slapen… :first:

0