De housesitting is standby, ik moest wel zorgen voor een bomvolle ijskast, het zwembad verwarmd tot 28 °C , 5 bakken Jupiler en een chique dineetje bij terugkomst . Dit jaar wordt ook de hond niet aan zijn vaste boom gebonden daar hij vorig jaar na tien dagen alleen, ons minstens veertien dagen niet meer bekeken heeft. Dus de hond blijft ook thuis bij de housesitters. Ook de honden van tegenwoordig hebben kuren.
Anders dan andere jaren maken we nu geen trip maar verblijven we op een vaste stek, doch de reis ernaartoe gaat wel over berg en dal.
Deze gaat 4 dagen duren tot aan de Cote d’Azur. Dit moet het ongeveer zijn. Na een week verhuizen we richting Mont Ventoux voor nog een week. Daarna terug via binnenwegen maar dit is nog niet uitgestippeld.
De valies achter op het rekje is er al terug af daar mijn vrouw vond dat we net zigeuners waren, en laat ze nu net niet met een zigeuner gelinkt willen worden. Ik zeg het niet graag, maar ze hoort het toch niet, maar ze had gelijk, het trok op niet veel en bovendien, ik zag niks in mijn achteruitkijkspiegel. Het was wel handig om het dakje er opgeplooid in weg te bergen zonder veel gedoe. Maar vrouwen weten het altijd beter, dus het zal terug moeten zoals andere jaren, opplooien, in een zak steken, de zak vastmaken,… of… andersom, bij een plotse regenbui, uitstappen, elastieken losgespen, zak (die net te klein is) openmaken, dak er uit halen, openplooien, op de wagen zetten en dan zeiknat terug plaatsnemen in de zetel.
Maar enfin….t’is verlof.
Maker
Discussie
15 reacties aan het bekijken - 61 tot 75 (van in totaal 135)
Servo is TOP, kan je hier zeer goed gebruiken in de smalle straatjes, maar ook bij het bochtjes nemen en ik denk dat ik op deze trip toch al een bochtje of 100.000 gedraaid heb. Echt zeer comfortabel rijden, een aanrader. :up:
Morgen met de Vespa’s naar Saint Tropez, mijn zoon is ook hier en hij heeft onze Vespa’s meegebracht op de remorque. Naar de snobs kijken terwijl zij ons minachtend bekijken vanuit hun yacht van 100.000 dollar per meter.
Ik weet, omdat ik er nog al eens geweest ben, dat er helemaal achteraan de haven, waar de kleine vissersbootjes liggen, een Ierse pub is waar men Stella tapt aan 2,50 euro voor een pintje terwijl je, waar de megayachten liggen algauw 10 euro betaald voor een Heineken. :puke:
Knap reisverhaal, zit hier alle dagen te :lekker:
Kom zelf juist terug uit de Provence , jammer genoeg niet met de *porsche : :bounce: :bounce: :bounce:
Komt er wel eens van, misschien al in September :driver:
Wou ik ook wel eens weten: hoe bevalt die elektrische servo op zo een rit ?
Nog veel plezier , droge mooie wegen, en laat ons verder meegenieten !!
We hebben ondertussen de zon gevonden, als we hier zaterdagavond aankwamen had ook hier een onweer plaatsgevonden. Laat onze huisbaas nu net met zijn prachtige woning met gite boven op een heuvel wonen. Heel zijn oprit weggespoeld, dit kon er ook nog wel bij, maar de man heeft zijn eigen graafmachine, van voorzienigheid gesproken, en binnen de kortste keren zag zijn oprit er terug uit als vanouds, wel nog even steil en superglad van de nattigheid. Maar mijn Porsche heeft me meer dan 1800 km gebracht waar ik wou en ook nu ging hij mij niet in de steek laten, no way, zelfs zonder aanloop reed ik zoals als een triomftocht de hele oprit naar boven zonder slippen, alle lof aan de Porsche en de Conti’s.
Twee volle dagen zon en dertig graden heeft het geduurd eer wij opgewarmd waren, en alle vochtigheid uit onze ledematen verdwenen was eer ik terug mijn geliefde Porsche gestart heb. Wat een machine, start van de eerste kick. Ook hij heeft afgezien, het regenwater moet hem langs onder zo zuiver gemaakt hebben als toen hij 28 jaar geleden de fabriek verlaten heeft, binnen is hij kurkdroog, we hadden enkel langs de naden bij het hevige onweer een lekje. Ik weet het , het is slechts een machine maar toch, het is een vriend geworden en anders zoals sommige forumleden hun Porsche een zij noemen is de mijne wel degelijk een hij, zonder twijfel, dat heeft hij de voorbije rit bewezen. Dit was oerkracht en trouw, niet dat een vrouw geen oerkracht en trouw kan teweegbrengen maar in de helse tijden die wij getrotseerd hebben houd een vrouw het niet vol, zeg dat ik het gezegd heb.
Vandaag dus terug een ritje, eerst richting Grasse. Mooie stad, beroemd om zijn parfum, maar eigenlijk interesseert me dat weinig, het dak is er af, ramen naar beneden, zonnetje, ik wil rijden. Ik heb een tochtje van 110 kilometer uitgestippeld in de achterlanden van Fréjus. Daar moet je zijn als je wil rijden, niet op de Corniches waar iedere wannabee met zijn Peugoet of Renault cabrio de show wilt stelen.
We rijden via Grasse, richting Castellane om dan af te draaien richting militair gebied van het Franse Camp de Canjuers. Enig mooie weg door een oefenkamp van het leger, waar 330 dagen per jaar met alles wat schiet geschoten wordt, zelfs met raketten lees ik op Wikipedia , wij rijden op dag 331 want ik hoor geen enkel schot. Hierna komen we in, en dit meen ik, het echte Frans dorpspleinbeeldje, waar je moet stoppen en iets drinken. Dit is zo typisch Provencaals als een ansichtkaart maar kan zijn. Bargemon noemt het.
Nadien het zwembad in, en een pintje en een wijntje.
Prachtig verslag Luc & Karin.
Goed dat je nieuwe banden hebt laten monteren 😯 wat een een weer hebben jullie daar.
Hier is het dan wel niet veel beter, maar op verlof verwacht je toch wat anders hé.
Hoop dat jullie intussen de zon hebben gevonden :driver: :applaus: 😉
Citroën Berlingo’s en Renault Kangoo’s, ik haat ze, net als mobilhomes en Hollanders met hun caravans of campingtrekdinges, of kar, of hoe heet zoiets. Dit weten jullie uit een vorig verslag. Dit jaar zijn er dus de Berlingo’s en de Kangoo’s bijgekomen. Niet de Berlingo’s en Kangoo’s van de Franse post, neen, want die mannen kunnen een stukje rijden, hela, petje af, volg ze maar eens op de cols.
Neen, de toeristen met hun Berlingo’s of Kangoo’s, zo die voor 5 of 7 of 9 of 21 personen met overal ramen, volgeladen met karrevrachten bagage en vooral veel, heel veel kinderen. Diegenen die 50m voor ik er aan kom gereden de weg opkomen, terwijl achter mij niemand in geen kilometers te zien is, neen, juist voor mij de baan op en dan optrekken zoals een fiets die tegen 15% bergop rijd, en dan tegen 30 km/u verder rijd over de volledige breedte van de weg, want de bergen en zijn schoonheid moeten door alle ramen, door het volledig gezin gezien en opgenomen worden. En ondertussen verteld vader over de pracht en praal van de Alpen. Ik vermoed dat hij dit enkel en alleen doet om die arrogante zak met zijn kapitalistische Porsche een dikke kloot af te trekken want waarschijnlijk is hij vroeger altijd gepest geweest door een arrogante kapitalistische klootzak die later met een Porsche zou rijden. Met dit in gedachte vergeef ik het hem, en steek hem voorbij.
Zoals gezegd rijden we vandaag naar onze voorlopige eindbestemming. Als we opstaan is het droog, zou het dak eraf kunnen? Nog maar even niet want iets verder begint het gezeik weer. Jongens!
We verlaten Italië en komen terug in Frankrijk, 300 kilometer is perfect haalbaar. Dat is buiten het weer gerekend. Ik weet niet wat voor zonden ik gepleegd heb om zo gestraft te worden. Als het niet aan mij ligt zal waarschijnlijk het aan mijn vrouw liggen, ik zal het haar morgen eens vragen. Dat zal ze niet meevallen.
We rijden over de Col d’Isoard waar ook de Tour op zaterdag 19/07 overrijd. Het is vrijdag 12/07 als wij de Col beklimmen en nu reeds zijn er van die halve gare Tourvolgers in hun Mobilhomes die de beste plaatsjes reeds ingenomen hebben. Meer dan één week voor de Tour die hier in 1 minuut voorbijflitst zitten ze in hun mobilhomes te wachten op het spektakel, maar ook ik hou van de tour maar zolang zitten wachten, ik denk het niet.
Verder passeren we ook nog de Col d’Allos, dit is een col met een wegbreedte van amper 4 meter. Als er dus een tegenligger komt moet diegene die kan achteruit rijden tot men een plaatsje vind waar je elkaar op een haar na kan kruisen. Wat denk je dat ik daar tegenkom, ja, een auto met een caravan, hoe bedenk je het om over deze col met een caravan te rijden. Het is een Duitser die mij bekijkt alsof hij dit gebied juist verovert heeft. Ik roep hem toe, in’t Vlaams of ie niet beter thuis in zijn zetel naar de Manshaft gaat zitten kijken inplaats van mij hier in Frankrijk zitten te ambeteren. Mijn vrouw geeft de Duitser gelijk want iedereen mag volgens haar over deze col rijden. Ik vind van niet maar ik rij toch achteruit tot aan een plaatsje waar de Duitser kan passeren, zelfs geen danke shön kan er af, rotmof.
Eén uur hebben we met open dak kunnen rijden, en als we de Col d’Allos oprijden begint het te hagelen, dus dak er terug op. We rijden naar beneden de Verdon binnen als de hel losbarst, nooit gezien, dit is het einde, bakken regen, bliksem, donder, we moeten er aan, vaarwel mijn liefste zeg ik nog tegen mijn vrouw en we vallen in elkaars armen. Blijkbaar is dit een teken aan God dat het genoeg is geweest, dit moest hij hebben, mij op mijn knieën, want stilaan mindert het en kunnen we stilzwijgend doorrijden. Dank u God om ons toch nog graag te hebben.
We arriveren aan onze gite waar zoon en schoondochter ons staan op te wachten. We drinken een pintje en een glas wijn, het leven kan toch mooi zijn.