De housesitting is standby, ik moest wel zorgen voor een bomvolle ijskast, het zwembad verwarmd tot 28 °C , 5 bakken Jupiler en een chique dineetje bij terugkomst . Dit jaar wordt ook de hond niet aan zijn vaste boom gebonden daar hij vorig jaar na tien dagen alleen, ons minstens veertien dagen niet meer bekeken heeft. Dus de hond blijft ook thuis bij de housesitters. Ook de honden van tegenwoordig hebben kuren.
Anders dan andere jaren maken we nu geen trip maar verblijven we op een vaste stek, doch de reis ernaartoe gaat wel over berg en dal.
Deze gaat 4 dagen duren tot aan de Cote d’Azur. Dit moet het ongeveer zijn. Na een week verhuizen we richting Mont Ventoux voor nog een week. Daarna terug via binnenwegen maar dit is nog niet uitgestippeld.
De valies achter op het rekje is er al terug af daar mijn vrouw vond dat we net zigeuners waren, en laat ze nu net niet met een zigeuner gelinkt willen worden. Ik zeg het niet graag, maar ze hoort het toch niet, maar ze had gelijk, het trok op niet veel en bovendien, ik zag niks in mijn achteruitkijkspiegel. Het was wel handig om het dakje er opgeplooid in weg te bergen zonder veel gedoe. Maar vrouwen weten het altijd beter, dus het zal terug moeten zoals andere jaren, opplooien, in een zak steken, de zak vastmaken,… of… andersom, bij een plotse regenbui, uitstappen, elastieken losgespen, zak (die net te klein is) openmaken, dak er uit halen, openplooien, op de wagen zetten en dan zeiknat terug plaatsnemen in de zetel.
Maar enfin….t’is verlof.
Maker
Discussie
15 reacties aan het bekijken - 76 tot 90 (van in totaal 135)
Schitterend om te volgen, ‘t voelt net alsof we met ‘t ganse forum op dat achterbankje meerijden 🙂
Veel plezier, we kijken alvast uit naar wat komen gaat!
Ik open mijn ogen en stel vast dat het nog donker is, omdraaien dan maar. Iets zegt me, neen opstaan. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het half acht is, heu… en nog donker? Ik kijk door de raam en zie dat het mistig is, het regent, kortom hier kom je niet voor uit je bed.
Toch staan we op want we moeten vandaag dik 500 km en de hospita heeft gezegd dat we naar de zon rijden. Toch ben ik slecht gezind, ik ben altijd slecht gezind als het regent. Mijn vrouw weet dat, dus zwijgt ze en dan wordt ik nog lastiger.
Het ontbijt maakt veel goed want laat nu net Uschi (Wendy Van Dijck) van dienst zijn, althans de Zwitserse versie dan, we lachen en de dag is terug in orde.
We rijden over de Furkapas, door de regen maar toch heel mooi tot een jongeman teken doet dat we moeten stoppen, zijn koeien moeten de baan over naar de frisse groene wei. Als ik die koeien bekijk merk ik dat ze liever binnen in hun stal blijven staan, de melk zal ook in de stal wel komen. Maar nee, de herder jaagt ze met de stok uit de stal, de groene wei op, wat een koe toch kan meemaken, de hond die er bij is wil die beesten zo snel mogelijk de wei in zodat hij wel terug in zijn mand kan bij de stoof.
Ik denk, met zo een regen moeten die rotsblokken toch bewegen en wegschuiven? En ik vertel dit nog maar tegen mijn vrouw en het is zover, net op de afslag naar de Grimselpas, waar we niet naartoe moeten staan we stil. Een wegenwachter komt ons vertellen dat er een rotsblok op de weg ligt, net op die weg waar wij naartoe moeten. Twee opties, terugkeren of via de Grimselpas. De keuze is snel gemaakt, het wordt de Grimselpas. Niemand volgt, ik vermoed dat die Zwitsers denken, die zien we nooit meer terug. En inderdaad, helemaal alleen, niks niemand, geen kat. De regen kwam in stromen naar beneden, watervallen die er eerst niet waren spoelden over de Porsche. In mijn strijd tegen de natuurelementen was ik toch niet alleen want in de afdaling kwam ik een oude Mercedes SLK van +/- 1970 tegen, ook met aangedampte ramen, vegend met de zeemvel om toch maar iets te kunnen zien. De arme man moest nog naar boven. Waarschijnlijk vinden ze hem de volgende dagen wel terug. Want daar zijn ze goed in, die Zwitsers, in het terugvinden van weggespoelden.
Via een omweg van meer dan honderd kilometer, waaronder een ritje met de Porsche op een trein, kostprijs 27 Zwitserse Frank, komen we terug op onze route. Meer dan 3 uur verloren. Fucking Zwitsers, volgens mij lag er geen rotsblok.
Het doel van vandaag was ook, koffietassen. Koffietassen met de Zwitserse vlag op. Neen, rode tassen met een wit kruis op, want dat had mijn vrouw ooit ergens gezien en nu we in Zwitserland waren moesten er rode koffietassen met een wit kruis gevonden worden. De stress van de regen, de vallende rotsblokken was niet genoeg, er moesten koffietassen gevonden worden. We hebben ze niet gevonden dus zal het internet worden maar dit is niet echt zoals het hoort zegt mijn vrouw. Ik krijg ze niet getroost, maar het is wel even gestopt met regenen, als dat al geen troost is.
De Furka, de Grimsel, een autotrein, de Grote Sint Bernard, de Kleine SintBernard en nog enkele kleinere passen brengen ons tot in Val d’Isere. Na een pintje en een wijntje rijden we over de Col d’Iserre, machtig mooi maar het wordt laat en we moeten nog 100 km. Ik denk aan Sebastien Loep en begin gas te geven. De baan is droog en we zijn helemaal alleen op de pas. Een rotvaart ga ik, gas tot kort voor de bocht, terugschakelen, insturen en volgas de bocht uit, mijn God wat doe ik dit goed, ik ben onklopbaar. Ik vraag aan mijn vrouw, “Schatje, als je bang hebt zeg je het maar , dan zal ik wel wat rustiger rijden.” ” Rustiger, je bent precies aan het rijden zoals die mensen met een Citroën Berlingo of een Renault Kangoo.”
Het verhaal van de Berlingo en de Kangoo komt morgen want dit vergelijk vergeef ik mijn vrouw nooit.
nog een dikke week en ik ben ook ribedebie naar Italië, met de *Porsche , de weersvoorspellingen ginder beloven 36°, dat belooft veel goeds :happydance:
maak anders nen omweg en kom naar Altea, open sky en zon! Kan je mee met S2 en mezelf hier terrasje komen doen :drink:
Ook super mooie routes hier! Nog een extra kamer ter beschikking zelfs :up:
Even tussendoor vanop een terras in Castellane. Daarnet de hel meegemaakt. Dit was niet meer regenen, dit was zoals het bad omkappen. Wij zagen niets meer, de weg was een rivier en het was enkel via GPS te zien dat dit wel degelijk een weg was.
:drink: En het meisje maar blauwbekken, hahaha, had je geen ruimte meer voor een extra bontjasje?
Wow Porsche 1988, geweldig, dat heb nog niet eerder gezien, lekker op vakantie, kinderen op de achterbank en d’n P in de trailer, alsof d’n 2e vrouw meegaat, mooi man!!
“Ja schat, we gaan gewoon met de Daily en de kids op vakantie dit jaar …” :happy: :first: