Roadtrip 2016

[bladerunner]

Dag 1

Het voorbereiden van een Roadtrip heeft alles te maken met discipline, tact en verdeling van de taken, discipline is namelijk de onmisbare Duvel bij het opmaken van de routes, tact is omzichtig mooi pratend toch mijn eigen goesting doen en verdeling van de taken is mijn vrouw de valiezen laten inpakken. Ze doet dat graag, dat voorbereiden, weken van te voren ligt alles verdeeld over de drie slaapkamers. We slapen maar in één slaapkamer en de kinderen zijn het huis uit dus het is niet echt een rommeltje. Als de vertrekdag dichterbij kom slinken ook al de uitgespreide kleedjes, schoenen, sjaaltjes en productjes, enz. tot een aanvaardbaar kofferniveau. Dat moet ook want, en versta me niet verkeerd want er is best wel plaats in een oude 911, ik zou ook graag een koffertje meenemen. Nee, veel heb ik niet nodig, een jeans, een short en wat T-shirts, that’s it.

We vertrekken voor onze huissitters en “Jack de Russel” er erg in hebben richting Bastogne waar we de autostrade verlaten en zo naar de Franse grens rijden. Althans, dat is mijn plan.

In Ham, en dan zijn we 100 (honderd) meter op de autostrade wil mijn vrouw een koffie, ah ja de jaarlijkse eerste koffie van het verlof. Ik durf veel maar dat weiger ik ze niet en zet me dus onmiddellijk rechts op de afslagstrook richting benzinestation alwaar het verplichte koffietje genuttigd wordt. Heerlijk.

Ik rijd niet graag over autostrades en jaag de Porsche dan ook op snelheid zodat ik er zo snel mogelijk van af ben. In een wip en 200 km verder gaan we de autostrade af en rijden via Virton Frankrijk binnen. Hier ben ik nog nooit geweest en ook hier moet ik zeggen dat het er zeer mooi is met mooie heuvelachtige, bochtige wegen.

Verdun zat in de planning in de rit van vandaag. We stoppen aan het Ossuarium van Douaumont waar in de grote oorlog honderdduizenden soldaten gesneuveld zijn in de loopgraven. +/- 15.000 liggen er begraven. Ik heb hier geen woorden voor. Als je dit ziet wordt je stil, …zeer stil en na bezichtiging is het lange tijd muisstil in de wagen, ook mijn vrouw is onder de indruk. Een bezoek aan deze plaats moet je gedaan hebben. Mijn respect naar alle slachtoffers.

Maar goed, Troyes is onze eerste overnachtingsstad en we arriveren in de late namiddag, net genoeg om de waanzinnig mooie kathedraal te bezoeken en een rondwandeling in het historische stadje. Jaja, som gaan we te voet ook. Al vlug belanden we op een terrasje waar een coupke champagne besteld wordt en een Orvalleke voor mij. Troyes ligt nog in de Champagnestreek en is als stad veel mooier dan Epernay en Reims. Vooral de vakwerkhuizen zijn knap. Volgens mij dronk men in die tijd enorm veel alcohol want ze staan allemaal “zo scheef als een hoerengat”. Dat spreekwoord heb ik van mijn grootvader zaliger die in zijn tijd waarschijnlijk veel hoerengatten beoordeeld heeft en toen beslist heeft dat hij hiervoor een spreekwoord moest bedenken. Neen, rechte muren zijn in Troyes niet te vinden.

We slapen in Villa Païx, een echte aanrader. De eigenaar heeft een Ferrari 590 GTB Fiorano. Hij is er best trots op want hij trekt, na het beoordelen van mijn werkmansPorsche, het doek van zijn bolide en hij leert mij dat zijn Ferrari wel 660 pk heeft. Mooimooi …zeg ik. Meer kan ik niet zeggen want ik ken niks van Ferrari. Hij hangt de grapjas uit en vraagt of ik geïnteresseerd ben in een ruil. Hij vind zichzelf daarmee zo grappig dat hij er buikpijn van krijgt, althans dat denk ik want hij staat helemaal krom en ik snap niet waarom dit zo grappig is maar soit, hij heeft wel een mooie Chambre d’Hotes met afgesloten parking in het midden van Troyes, een echte aanrader dus.

Discussie

[Gert]

Het wordt tijd dat jij je verhalen gaat bundelen in een boek!
Top!

[bladerunner]

Mijn vrouw en marktjes. Geen Belgische, geen Hollandse, want we wonen niet zo ver van de grens, maar Franse marktjes, het is een fenomeen. Ik heb geprobeerd een remedie te vinden, ik heb dit besproken met mijn professor die mij vorig jaar geopereerd heeft, niemand kent of heeft een oplossing. Het moeilijke aan het plannen van een roadtrip is niet de routes maken, of de slaapgelegenheden zoeken, neen datgene waar het meeste tijd insteekt is al de dorpjes die we passeren checken of er die dag geen marktje is. Dit zijn er een duizendtal, uren en uren werk kruipt er in. Dit jaar heb ik eentje gemist maar gelukkig voor mij was het half twee in de namiddag en was zo goed als alles opgerommeld.

We sliepen vanacht in Saint Paul le Jeune in de Ardeche omdat dit echt wel een mooie Chambre d’Hotes was maar…, 10 kilometer hier vandaan ligt Les Vans, jawel, het dorpje van restaurant “Likoké” van Piet, “wat hebben we geleerd vandaag”, Pot. Mijn vrouw weet verduiveld goed dat het zaterdag markt is in Piet’s dorpje en ik kan er niet omheen, maar ik ben slim geweest! Vandaag maar 138 km op de planning, aha…

We gaan naar de markt. Het is om 10u al broeiend heet daar in de Ardeche. Ik zeg tegen mijn vrouw, ga maar verder, ik ga een terrasje doen. Ze vind dit best wel ok vermits ik anders toch maar met een lip van hier tot ginder achter haar aanloop.

Les Vans is volgens mij, ik weet het niet zeker, ik gok maar , een soort van kunstenaars-artiestendorp of zoiets in dien aard. Het loopt er vol van dit soort mensen, je herkent ze aan hun kleding, hun gedrag, hun haarstijl en vooral hun glimlach. Ik vind het meer van het type overjaarse hippies met, tegenwoordig dreadlocks en van die pyjama-achtige kledij. Pas op, ik heb niets tegen dit soort mensen, integendeel want naast mij op het terras zit zo’n heel kliekje en er is er eentje bij met dreadlocks van minstens een meter lang, ze komen tot, en dit is echt waar onder zijn kruis. Ik vraag me af of dit geen ongedierte aantrekt want blijkbaar worden dreadlocks niet gewassen, verbeter mij als ik fout ben. Anyway, ik ken een vroegere schoolvriend die ook al minstens 30 jaar dreads heeft en vraag aan de Franse dreadlock of hij misschien ook Ronny Rasta kent, zo noemen we in Mol dus de man die vroeger bij ons naar school ging. Hij bekijkt mij alsof ik zijn dealer ben die met een verse lading wiet zijn dag kom goed maken, met een smile tot achter zijn oren,” mais oui, bien sur, Ronny Rasta van de Mighty Pirates!” De Ronny heeft dus een reggeagroepje dat ook hier in Les Vans bekend is. Ze schuiven allemaal bij aan mijn tafeltje, ik vermoed in de hoop dat ik hen op een koffietje trakteer, want een pintje drinken deze mannen n iet, neen, koffie en een jointje tussendoor. Als ik aan de Rastafari vraag hoe goed hij Ronny kent zegt hij, heel goed, een echte vriend, in de hoop dat ik hem dus een koffietje zou trakteren. Wel, als hij toch zo’n goede vriend is kan jij mij misschien die 20 euro teruggeven die hij jaren terug van mij geleend heeft en dan kan jij op jouw beurt deze terugvragen aan je vriend Ronny? Met deze vraag was de vriendschap en het gesprek over en moest het hele collectief plots vertrekken naar andere oorden. Geen erg, zo moest ik niet langer vrezen dat vanuit die dreads één of ander ongedierte in mijn pintje zou springen.

Hier Ronny Rasta en zijn Mighty Pirates op YouTube voor wie het kan,wil aanhoren.

Mijn vrouw komt na haar marktpassage naast mij op het terras zitten en vraagt of ik me gedragen heb, of ik dit keer geen mensen beledigd heb, maw of ik iedereen gerust gelaten heb. “Roseetje schat?”

We rijden vanuit Les Van naar Malaucene in de Provence over slechts 138 km, en toch is het bijna 16.30 u als we daar aankomen. Mijn vrouw vraagt hoe het komt dat we zo laat zijn want zo ver was het toch niet? “Nee schat, bijlange niet ver, maar de tijd en de dreads hebben ons parten gespeeld. ”De tijd en de wat?” zegt ze. “De weg, de slechte weg, ik had een betere en snellere weg moeten uitstippelen.”

[bladerunner]

[quote=”Igordiver” post=237956]

Woow, onzen Jax met een vriendinetje! :drink:

[Erwin]

:happy:

[Sensa911]

Lap, omdat ik zozit te lachen wil mijn vrouw nu ook altijd meelezen…elk voordeel heeft zijn nadeel of hoe zei Cruiff dat ook weer?

[stefan]

:first: :first: :happy:

[Igor Duerloo]

Alweer prachtig verwoord. Ondertussen doen in de provincie Antwerpen de wildste geruchten de ronde over decadente feestjes ergens in de kempen. De gastheer schijnt een Jack russell te zijn, zijn baasjes zijn, nogmaals volgens de geruchten, op toer in Frankrijk en schijnen, opgelet het is “local gossip”, niet vies te zijn van een “veldwip”. Een paparazzo wist de volgende foto te maken nadat hij door een decorbouwer ingelicht was over een beach-party.

[The Eagle]

Leuk om te lezen! :applaus:

[THIENPONT HENDRIK]

Geniet ervan :up: :up: :applaus: :applaus: :respekt:
Wij genieten van je verhaal. :up:

[bladerunner]

“Gemiste kans om eindelijk eens rijk te worden en mij een deftige nieuwe Targa te kopen.” schreef ik gisteren. Ik heb er niet van geslapen, hoe krijg ik het in mijn hoofd om zoiets doms te schrijven, het moet waarschijnlijk de koppigheid in mij zijn. Mijn Targa is niet te vervangen, ook niet door een nieuwe, zelfs ruilen tegen een nieuwe zit er niet in, neen, hij en ik zijn één. Altijd paraat, nog nooit heeft hij opgegeven, en wees maar zeker, het is een “hij”. Ik snap eigenlijk niet dat mensen hun Porsche een “zij” kunnen noemen? Dat je een Ferrari 590 GTB Fiorano een “zij” noemt kan ik nog aannemen maar een 911 Targa is een regelrechte “hij”!

Vandaag rijden we vanuit Vichy de hogere Auvergne in om in Saint Paul le Jeune in de Ardeche te eindigen. Ik bega een beginnersfout en plan 348km over veel te kleine wegen waarvan dan nog eens een gedeelte bedekt is met gravel. Ik vraag mij af waarom men in godsnaam gravel over de weg strooit in de zomer. Het is alsof ze je auto zandstralen aan de onderkant dus kan er ook niet hard gereden worden. Ook mijn nieuwe GPS doet tegen. Ik had vroeger een Garmin Zumo 550 en heb dat ding minstens 10 jaar gehad maar vond het tijd om iets nieuws te kopen en heb me de Zumo 590 aangeschaft. Manman, wat een problemen, niets is eenvoudig, allemaal moeilijk. Ik zie de CEO van Garmin al zitten met zijn ingenieurs en zegt, “Jongens, het wordt tijd dat we nog eens iets nieuws gaan maken, maar nog moeilijker dan de vorige editie, wie heeft er ideeën? “

s ’Middags stoppen we om iets te eten bij een echt Franse auberge op het platteland. Wat een verschil met de etablissementen die we de dagen ervoor bezochten in Troyes en Vichy waar het eigenlijk best duur was en niet echt bijzonder. Hier wordt je bediend door de dochter des huizes, vader staat in de keuken en moeder doet de toog. Ik heb niet zo’n honger en bestel een menuutje van, jawel, 12,50 euro en een fles rosé van 11,50 euro. Ik krijg als voorgerecht een tartine van locale patés met een slaatje, als hoofdgerecht kies ik voor een ovengerecht met locale jambon en champignons en vers gesneden frietjes (geen diepvries), daarna brengt men een volledige plateau kazen waar je naar hartenlust van af snijd wat je wil, daarna nog een crème caramel en als afsluiter nog een espresso. En dit allemaal voor 12,50 euro. We hadden vooraf nog een aperitief en de gezamenlijke rekening voor ons beiden bedroeg welgeteld 38,20 euro, astemblieft.

Een roadtrip en seks is onlosmakelijk met mekaar verbonden, we nemen dan ook elke kans waar om ergens ten velde het beste van onszelf te geven. We paren wat af dezer dagen op de meest vreemde plaatsen. Zo stoppen we evengoed aan de kant om het korenveld in te duiken als in de ruïnes van een kasteel. Zo voelen we ons toch een beetje kasteelheer en vrouw. Ja, kasteelheer zou mij wel liggen, King of my Castle, Koning Luc moeten ze mij dan noemen, zoniet laat ik de beul zijn werk doen. En ik zou Ferrari’s 590 GTB Fiorano verbieden in mijn rijk. Iedereen een Porsche, behalve de postbodes, deze krijgen een Kangoo, zodat ze overal op tijd de krant kunnen bezorgen. Terwijl ik dit bedenk zie ik een mooi plaatsje alwaar we kunnen stoppen om ons dagelijkse potje seks te beleven. Als ik stop vraagt mijn vrouw, ”waarom stop je?” Ik moet dringend een plasje doen schat, en ik stap uit en zet mij tegen een boom waarna we nadien verder onze weg vervolgen.

We komen op een mooi uur aan op onze Chambre d’Hotes. Dit mag ik jullie niet onthouden en is een gouden tip, die we enkele jaren terug ontdekt hebben als deze net openging, “Mas le Monedet “ in Saint Paul le Jeune, een prachtig gerenoveerde eeuwenoude mas en uitgebaat door een zeer vriendelijk koppel. Hij kookt supergoed en je kan dus ook een Table d’Hotes bestellen, echt dit is een aanrader voor wie iets zoekt in de Ardeche. We betalen 75 euro per nacht voor ons beiden incl. superuitgebreid ontbijt.

[deepee]

bedankt voor het dagelijks leesplezier :up:

begin trouwens al maar te wennen aan onderstaand beeld. want eens de Low Emission Zones van kracht zijn, is dit de enige manier om je auto nog in/uit de stedelijke stelplaats te krijgen voor een ritje naar een plek waar je wel nog mag rijden met vervuilende stinkende slurpers.

[quote=”bladerunner” post=237883]… Ten slotte nog een teasertje voor Deepee, getrokken hier in Vichy

[Wouter]

Leuke verslagen om telkens te lezen :up:
Jammer dat ikzelf nog twee maand moet wachten op verlof 😀

[Igor Duerloo]

:respect2:

[bladerunner]

Onze landlord van Villa Païx moet echt wel een comedian zijn want bij het ontbijt komt hij naar me toe om te melden dat hij vandaag een stukje meerijd om zijn rijkunsten te laten zien, hoe goed hij wel niet is in de bochten en het laten accelereren van zijn bolide. Hij weet een stukje weg waar we eens stevig op het gas kunnen. Als ik hem vertel dat dit niet op mijn geplande route ligt vraagt hij of ik bang ben? Bang niet, maar ik ga mij niet laten belachelijk maken door een Franse janet en zijn Ferrari en dan zeg ik OK, let’s do it. Mijn vrouw bekijkt mij omdat ze weet dat ik dit normaal nooit doe en ik knipoog naar haar. Terwijl ik onze koffers inlaad en de comedian waarschijnlijk zijn bijpassende racehandschoentjes en Sparco’s aan het zoeken is laat ik een band van zijn Ferrari af. Als hij buiten komt met een smile van, die gaan we eens een poepie laten ruiken wijs ik naar zijn wiel en vraag of hij eerst zijn band nog moet laten repareren en of dit snel kan want ik heb niet veel tijd. Hij vloekt en murmelt iets in zijn eigen wat ik niet versta en zeg hem dan dat ik niet de tijd heb om hierop te wachten. We stappen in en rijden weg van zijn, echt wel aan te raden Villa Païx.

Ik heb besloten om mij dit jaar minder druk te maken over mijn medemens en zijn Berlingo, Kangoo, trekwagendinges, caravan of mobilhome die voor mij opduiken terwijl ik net lekker aan’t cruisen ben. Enkel de Franse postbodes met hun lichte vrachtjes zijn fun, zij kennen de wegen als geen ander en als ik zo eentje volg is het altijd leute, vooral als ze merken dat er nog iemand is die ook snel rijd, want dat kan niet, dat er iemand sneller is dan een Franse postbode en zijn auto. Steeds een lachend gezicht als hij uiteindelijk stopt, of zelfs een eindje moet terugrijden om zijn pakje of krant, op tijd, bij zijn klant af te leggen. Sympathie naar de Franse postbode.

Vandaag verlaten we het mooie Troyes en rijden naar onze dagbestemming Vichy. De route is zo gepland dat we door de Morvan streek rijden. Hier zijn we ooit nog geweest, zeer mooi en dit wordt weer eens bevestigd als we de Morvan binnenrijden via het stadje Avallon. Ik denk meteen aan Bryan Ferry’s Avalon, prachtnummer maar waarschijnlijk niets te maken met dit stadje in de Morvan.

Anyway, de weg tussen Troyes en Avallon is verrassend mooi met het ene mooie dorpje na het andere maar Noyers springt er echt uit, hier is de tijd honderden jaren blijven stilstaan. Het is alsof je een film binnenrijd, zo mooi. Het blijft de hele route van de ene verbazing in de andere. Kastelen, idyllische dorpjes, rivieren waar je bij wijze van spreken doorrijd enz., ongelooflijk. Dit moet mee één van de mooiste stukken geweest zijn. De Morvan kennen we en ik wil al de circuitliefhebbers hier naartoe sturen, honderden kilometers bochten, heuvels, praktisch geen verkeer en… kosteloos gas geven, echt de moeite.

Als de Morvan eindigt, eindigen ook de mooie wegen en landschappen tot in Vichy. Gewoon wegen zoals overal en niets speciaals, behalve om de enkele honderd meter een kasteel, maar als je er ondertussen al honderd gezien heb kijk je niet meer op van nog eentje. Waarschijnlijk kost een kasteel in deze regio een habbekrats, maar wat moet je ermee, het kost waarschijnlijk handenvol geld om dit te onderhouden en de streek trekt op niet veel, dus veel toeristen zal je in je eventuele kasteel chambre d’hotes niet moeten ontvangen. Neen, geen kasteel voor mij, geef mij dan maar een huisje in Noyers.

Huizen zijn hier in de steek trouwens spotgoedkoop. Ik zie op een moment een oud huis in de stelling staan en enkele mannen op het dak, zij zijn de authentieke Bourgondische tegelpannetjes van het dak aan ’t smijten in een container, echt stuk aan ‘t gooien. Ik stop en vraag wat de bedoeling is. Totale renovatie van het lokale schooltje en dus ook een nieuw dak. Deze pannen kosten in België 40 euro de vierkante meter en hier gooien ze deze gewoon op het stort, waanzin. Mijn vrouw dwingt mij om verder te rijden want ik begin direct te onderhandelen om al deze pannen en diegene die ze in de toekomst nog willen weggooien op te kopen. Gemiste kans om eindelijk eens rijk te worden en mij een deftige nieuwe Targa te kopen. Ik spreek vervolgens een volledig uur niet meer tegen mijn vrouw, maar ik krijg de indruk dat ze dit niet erg vind. Vrouwen, wat moet je ermee?

Vichy stad is mooi en na een stadswandeling gaan we ook proeven van het befaamde bronwater waarvoor Vichy bekend is. Het proeven is gratis en dit verwonderd mij niets , het smaakt lauw en naar zout, neen, echt niet lekker en als ik vraag of ze dit water direct uit de rivier de Allier tappen die door Vichy stroomt enkele tientallen meters verder kan niemand hiermee lachen. Men neemt de zaken hier heel serieus, Vichy water is heilzaam en genezend zegt men en verzoekt mij of ik het proefpand wil verlaten. No sweat, zeg ik, geef mij maar een Stella, Jupiler of een Duvel, dat smaakt tenminste naar nog, in plaats van uw lauwe zouten brol. Neen Vichy water is maar niets.

De Fransen winnen tegen de Duitsers en dat stemt mij terug in de goede richting. Ik hoop alleszins dat ze deze nacht niet weer luid toeterend door de straten rijden zoals ze dit gisteren bij de overwinning van Portugal gedaan hebben.

Ten slotte nog een teasertje voor Deepee, getrokken hier in Vichy

[Benjelloun Youssef]

deze ga ik ook volgen. 😀