Roadtrip 2017

[bladerunner]

Nog 3 weken…, nog 3 weken werken en dan zouden we vertrekken op onze jaarlijkse roadtrip met de Targa. Is het nu de vijfde of zesde keer dat we gaan? Ik weet het niet meer, ook hier slaat Alzheimer toe.

Anyway, nog 3 weken en er is niets, maar dan ook nog niets beslist waar we heen gaan. Wordt het terug Frankrijk, of rijden we via de Romantische route van Wurzburg naar Füssen en zo via de Oostenrijkse en Zwitserse Alpen naar Italië? Piëmonte komt in ons op, nog nooit geweest en mijn huisarts, die er een stulpje heeft, kan er niet over zwijgen. Moest ik niet zijn langst, nog levende patiënt zijn, hij zou al lang de bloeddruk aan ’t meten zijn bij de boeren in Piëmonte. Vooral wijnboeren zegt hij, want iedereen verbouwt er wijn, zo ook hij, ja hij heeft zelf een wijngaardje voor eigen gebruik. En of ik eens wil proeven vraagt hij dan. Neen, nooit van mijn leven drink ik wijn of bier, geef mij maar een gezond glaasje water zeg ik hem. De grapjas als hij is geeft hij mij ook een glaasje, eigengetapt bruiswater, uit zijn Sodastream. Moest ik hem niet nodig hebben om mijn bloeddruk- en cholesterolpillen voor te schrijven, ik zoop verdomme zijn hele wijnkelder leeg, zo’n lekkere wijn heeft hij.

Nog een probleem, alhoewel probleem, is “Jack de Russel”. Al jaren denken we dat het zijn laatste jaar is. Zeventien wordt hij binnenkort en koppig als hij is weigert hij, zoals hij alles weigert, ook om dood te gaan. Hij, en alleen hij beslist hoelang hij het nog volhoud. Selectief doof, manken, beetje eten, wat drinken, hele dagen slapen, kortom, de zielenpoot uithangen tot de moment dat er teveel beweging in huis komt, de zon schijn, de dagen langer worden, de koffers van de zolder gehaald worden, de Porsche buiten gehaald wordt. Ja, dan komt hij terug tot leven, dan staat hij op de eerste rij, want vastbesloten als hij is zal hij dit jaar niet achtergelaten worden. Alles zal hij er aan doen om mee te gaan. Naar waar speelt geen rol, als hij er maar bij is. Maar we hebben een plan. Elk jaar komt de Bomma house- en dogsitten maar ipv dat de Bomma naar hier komt brengen we hem daags tevoren naar de Bomma en dat doet hij graag, ja, hij gaat, net als alle kleinkinderen, graag bij de Bomma slapen want daar wordt hij verwend, en de dag dat we weg zijn komt de Bomma dan naar ons huis om hier op te passen. Ja, dat is het plan.

Maar, waar naar toe? Dat is de grote vraag? :think:

Maar we hebben nog 3 weken de tijd. 😎

Discussie

[Igor Duerloo]

Alweer n prachtig relaas. :up:

[bladerunner]

Te mooi, te weinig tijd, zwemmen, relaxen, eten ,drinken, nadenken,….
Genoeg inspiratie maar het komt er niet van, wordt vervolgd,…

Enkele up comings…

– Rit van het Lago naar Piëmonte
– Robby Williams in Barolo
– Cuneo Piëmonte
– …

[Mart WTL]

[XXX]

Weeral een top verhaal.
Geniet ervan en blijven posten.
Schotse groeten :up: :up: :up:

[Eric Gheuens]

Ik kijk hier echt elke dag naar uit, het is genieten :respect2: :applaus:

[Mushroom]

Zoals de grote filosoof Onslow ooit al zei: Men age more gracefully than women 😉

[bladerunner]

Het Lago Magiore

We verblijven enkele dagen in Solcio in de de B&B Villa San Antonio bij Gary en Jenny. Een mixed koppel, hij is een Brit uit Manchester en zij een Australische uit de bushes. We worden hartelijk verwelkomd door beiden met de nodige kussen en al. Direct een aperitiefje en een vlotte babbel. Gary is van het type, Engels humor en dat apprecieer ik, hij verteld honderduit. Jenny is eerder wat gelatener maar ook zeer vriendelijk. Ik vermoed dat ze een zwaar nachtleven achter de rug hebben want beiden zitten, net zoals hun oude Villa, in een afgeleefde fase van hun leven. Ooit waren ze een mooi stel want op de schouw staat een foto van hen beiden die je doet denken aan Alain Delon en Brigitte Bardot. Ook de wijn die ze inschenken gaat vlot achterover en ik vermoed dat ze al menig flesje binnen hadden vooraf, vooral Jenny dan. Eigenlijk waren het geen flessen maar een brikken wijn. Gary verteld dat hij dit in de Lidl koopt aan minder dan de prijs van een liter benzine en de benzine kost in Italië net geen 1,50 euro. Als hij voor de derde keer wil bijschenken bedank ik want de wijn is, zelfs met een verkoelend ijsblokje er in, niet te zuipen. Ik zie in de gang nog twee volle treetjes van zijn geliefde wijn staan, waarschijnlijk hun weekproviand.
VOOR

NA

Gary en Jenny hebben ook oldtimers, even afgeleefd als henzelf behalve de Ferrari waarvan ik slechts een glimp te zien krijg. Dit is zijn welverdiend pensioen zegt hij. Ja ,mijn gat denk ik, in die staat zal je toch nog even moeten verder boeren op je B&B denk ik dan.

We hebben een mooie kamer met het mooiste uitzicht dat we ooit gehad hebben. Ons balkon hangt als het ware over het Lago, prachtig maar ook de oh zo lastige kleine muggen die ons zonder pardon te grazen nemen. Na een half uur tellen we een kleine honderd muggenbeten.

s ’Anderendaags in de voormiddag rijden we richting Stresa. Dit is het Knokke van het Lago Magiore. Prachtige Victoriaanse hotels met de één al wat meer sterren als de ander. We kiezen het mooiste er uit en rijden de oprijlaan op. Ja, zo zijn we, “Uninvited” is een deel van onze vakantie, hier beleven we elk jaar weer dikke fun aan. Ik parkeer voor de inkom en een caddy komt op ons af. Ik spreek hem onmiddellijk zelf aan en zeg dat niemand met mijn Porsche rijd buiten mijzelf en waar de beste parkeerplaats is zodat ik de wagen er zelf naartoe rijd. Onderdanig als hij is wijst hij mij een plaatsje onder een schaduwrijke eeuwenoude Cypress aan. Als we binnengaan vraagt dezelfde man achter onze bagage. Ik zeg hem dat ik eerst de kamers wil bezichtigen en dan wel zelf zal beslissen of we hier onze intrek nemen, of dat we misschien een ander hotel zoeken waar de bedienden misschien minder opdringerig zijn en vraag terloops ook de man zijn naam en achternaam. Als je dat doet krijgen ze bang, schrik dat ik hun naam vertel aan de manager en dat er klachten zijn en dat ze ontslagen kunnen worden.”Scusa signor e signora” en de man wijst ons met een diepe buiging de ingang. Als we dan binnen komen is er in zulke grote hotels altijd bedrijvigheid zodat we niet opvallen. We bestuderen kort de lobby en nemen dan de lift. In de lift kan je verdere plannen smeden zonder dat je opvalt. In de lift hangt een plaatje “Skybar” op de 7 de verdieping en dat wordt het plan, we gaan naar de “Skybar”.

Spijtig, de bar is nog gesloten maar het zwembad is warm. Zullen we een duik nemen? Nu maar niet zegt mijn vrouw want in één de lounges rond het zwembad voelt een jong koppeltje zich betrapt tijdens een sky-high nummertje. We komen later wel terug. Ik twijfel om een fles Gin mee te nemen want deze staan vrij achter de bar maar doe het niet, neen, stelen doen we niet of het moet verantwoord zijn.

We nemen de boot naar één van de drie mooie eilandjes voor Stresa. We kiezen voor het mooiste, Isola Bella. Ooit gekocht als een hoop stenen en rotsen door een steenrijke graaf die er ter ere van zijn madam een prachtig kasteel en nog mooiere tuin liet aanleggen, maar die besloot om er toch maar niet te gaan wonen. Vrouwen kunnen soms toch moeilijk doen, toen reeds en nu nog altijd. Als je aan het Lago komt, onthoud Isola Bella met zijn, te bezoeken trouwens, kasteel en prachtige eeuwenoude tuinen, echt de moeite en veel minder druk dan dat Schloss Neuschwanzstein in Duitsland. Het boottochtje er naartoe is trouwens ook zijn geld waard, wij hadden het geluk dat we naar de drie eilanden werden gevaren, iets met ons ticketje denk ik. Een ticketje voor de boot kost trouwens 8 euro per persoon. Hier kan je niet voor zwemmen, maar wij konden dus naar alle drie de eilanden voor de prijs van één, vervalsing van het ticketje misschien, ik weet het niet, is ook niet belangrijk.

Omdat de Porsche nog altijd geparkeerd stond onder de oude Cypress gingen we in de late namiddag terug naar de Skybar in het sterren hotel. De caddy herinnerde zich ons nog steeds en zette van ver zijn breedste smile ter beschikking. “Buenna serra signor e signora” begroet hij ons. Een kort knikje mijnentwege volstond om de man terug in zijn gerustheid te brengen, hij zou vandaag niet ontslagen worden.

Na een pintje en een roseetje boven aan de bar werd het tijd om terug naar onze B&B te rijden om ons om te kleden voor het avondetentje ergens in een lokaal restaurantje.
Om het lot te tarten zullen we morgen terugkomen en de Porsche terug op dezelfde plaats parkeren, gratis en veilig nota bene. En zo gebeurde ook, s ‘anderendaags was mijn plaatsje nog vrij en niemand belemmerde mij ook maar één millimeter. Viva Italia.

[Erwin]

Goed beschreven! :popcorn:

[bladerunner]

Hey Peter, bedankt voor de tips. Sta op punt om te vertrekken van Lago Magiore naar Montforte d’Alba. Logeren daar in B&B Amalia Casina, ook een wijndomein.
Robby Williams in Barolo. Dan nog proberen aan ticketjes te geraken. :happydance:

[bollocks]

Mooi reisverslag, gezien al je grieven hoop ik toch dat je er een beetje van geniet…. Zwitserland duur 😯 … alle jong, waar spreek jij nu over…. pokke duur wil je zeggen! Vorig jaar lang weekend ginder gezeten, voor die prijs lag ik 14 dagen op mijn luie krent aan de ene of de andere Côte… maar dat is vakantie zeker… dan wil je al eens zot doen…. of dat is toch het excuus…

Op naar de Italiaanse kant en geniet er nog van! Btw, wie eet er nu in een pizzeria in Zwitserland, daar moet je snitzel eten…. :happy:
Een tip, Toblerone – toch wel het meest gekende uitvoerproduct van Zwitserland, is hier goedkoper!

Enjoy the trip, en laat het volgende reisverslag maar komen… we volgen gretig je wedervaren… :up:

[Peter Reyns]

Hallo Luc,
Ik lees net je verslag, wij vertrekken morgen terug naar huis na 8 dagen Piëmonte, weliswaar met de Beemer en niet de 911.
Als het nog past in je planning ga zeker langs Neive, prachtige locatie met bovendien een toprestaurant en B&B, L’Aromatio.
Ik kom er net van voor de 2e maal deze week, rustig en veilig, er stonden 3 P’s, waarvan 1 Belg.
Ook wijndomein Le Cecche doen als je kan, is van een uitgeweken Kempenaar, Jan De Bruyne, die oa uitstekende Barolo maakt (dat is de reden van de grotere auto op reis). Maak wel op voorhand een afspraak.
Het domein ligt in de buurt van La Morra en Barolo, die laatste zal wel druk worden wegens concert van Robbie Williams nu maandag.
Naar de kust rijden, wij gingen naar Savona, was eigenlijk niet de moeite. Te ver, geen leuke baan om rijden en de kust trekt op niet veel. Je moet al voorbij Genua of anders blijf je beter in het binnenland.
Veel plezier nog en ik kijk uit naar verslag.
Peter

[Wim]

Prachtig verslag! met plezier gelezen! Doe zo voort! :popcorn:

[Igor Duerloo]

Ik duim alvast dat de WIFI je niet in de steek laat. 😀

[bladerunner]

Dag 3: Samnaun – Solcio Lago Magiore

Mijn kater van het dure avondeten is nog maar net weg als mijn vrouw zegt dat ze toch nog even, voor we vertrekken want ik heb namelijk een strak schema, de winkeltjes hier wil bekijken in Samnaun want we zijn hier nu en het is taxfree. Ja, mijn gat denk ik, taxfree, dat laten die stinkend rijke Zwitsers ons geloven zodat we hun met geld gevulde bergen nog hoger kunnen maken.
Ok, zeg ik doen we.

Tenslotte, de twee badjassen en twee grote badhanddoeken die ik uit de Welnessruimte gepikt heb maken de rekening terug effen.
Mijn vrouw zei dat het mooie waren en van zeer goede kwaliteit, Libeco of De WitteLietaer, dacht ze en vroeg waar ik deze gehaald had. “Dat zat bij in de prijs van de kamer zei ik, gewoon uit te kiezen, ik heb witte genomen, er waren ook bruine, had je die liever schat, want anders wissel ik ze wel aan de receptie?” vroeg ik. “Neen, wit is goed”

We krijgen van de hotel receptionist nog een kaartje van extra 5% korting als we parfum in hun eigen winkel zouden kopen. Ik vraag me in stilte af of ze deze man lang zullen zoeken voor ze hem als vermist opgeven. Zouden we de tijd hebben om het land uit te geraken? Worden we gefilmd? Geraak ik hier ongestraft mee weg als ik hem met zijn tentoongestelde kwartsstenen de kop insla en ergens in hun kelder smijt?
“Danke shön” zegt mijn vrouw. “Vriendelijk hé, van die man.”

Meer als 30 jaar gebruik ik als after shave “Kouros” van Yves Saint Laurent, maar mijn flesje is nu al meer dan 6 maanden op dus er mocht een nieuw flesje after shave komen. Kouros heeft een speciale geur en vrouwen zijn er gek op, dus mijn keus is snel gemaakt. Eén flesje Kouros voor mijnheer zeg ik tegen de bevallige dirndl in het winkeltje.
“Het moet maar eens gedaan zijn met die Kouros” zegt mijn vrouw, denk je dat ik niet zie hoe de vrouwen omkijken als je passeert in het voorbijgaan en zij zet het flesje Kouros terug in het schab. Oei schat , neen dat wist ik niet, dan neem ik wel iets anders, kies jij zelf maar iets dan. Het word een “Fahrenheit” van Dior, ook zeer fris en lekker ruikend, verbaasd of de vrouwen nog zullen omkijken, maar dan is het niet meer mijn schuld. Zelf kiest mijn vrouw ook nog iets en we zijn klaar.
Ik zal wel afrekenen zeg ik, ga jij al maar naar de Porsche om onze valiezen op hun plaats te schikken zodat alles netjes weggeborgen is. Mijn vrouw vind een nette ingeladen auto zeer belangrijk.
Als mijn vrouw weg is en ik wil afrekenen neem ik toch vlug het flesje Kouros en geef het aan de bevallige dirndle om mee af te rekenen en ze zegt: “You realy know what woman like sir”

We rijden via mooie Zwitserse binnenwegen richting San Bernardino pas, ofte Sint Bernard. Het is vrij rustig en we schieten goed op zodat op een respectabel uur op de pas aankomen. Vanaf daar wordt het pokkeheet. Voorheen was het een aangename 23 graden en nu, boven op de pas worden het 33 graden. Men zegt dat je vanaf hier reeds in Italië bent. Men spreekt, schrijft en leeft Italiaans in dit stukje Zwitserland. Mensen zijn er veel minder hebberig, de geldbergen worden door de Franse en Duitse Zwitsers gevoed en Italaanse Zwitsers profiteren van de hele zaak een beetje mee, komt me bekend voor maar soit. Een wijntje en een pintje kosten hier namelijk maar de normale Europese prijs. Ik ben voor de Italiaanse Zwitsers.

Als we aan het Lago Magiore aankomen is het vrij druk, dus weinig te vertellen over dit gedeelte, buiten dat het er mooi is en er mooie, oude, waarschijnlijk zeer dure Villa’s staan.

Als we aankomen worden we opgewacht door Gary. Gary is de gastheer van onze B&B. Een Engelsman, maar hier morgen meer over.

[bladerunner]

Dag 2: Dinkelsbuhl – Samnaun Zwitserland

De Romantische route, dat zat in de planning en we hebben het gedaan. Beoordeling; vergeet hem maar, maximum een 5/10. Niet veel te zien, of je moet elk dorpje, stadje inrijden en bezoeken maar dan denk ik dat je dan een week moet uittrekken. Neen, dit is een afgesloten zaak. Als dit Duitslands mooiste route is dan zullen ze waarschijnlijk denken dat ze ook ’s werelds beste wijn hebben.

En omleidingen, die Duitsers kennen er iets van, we zijn nog maar net vertrokken of we hebben prijs, “umleitung”. Ik kijk er niet naar en wil de weg inrijden. Mijn vrouw zegt dat Duitse omleidingen serieus moeten genomen worden want een vriendin van haar besliste ook eens om een omleiding te negeren. De politie liet haar stoppen en zij zit nu nog achter de tralies, althans, zo verteld mijn vrouw. En als mijn vrouw zoiets verteld geloof ik haar, en laat ik nu echt geen zin hebben om bij het begin van onze vakantie achter de tralies te gaan, dus ik volg de omleiding.

Exact 49,8 km later komen we terug op de route terecht. Ik zweer het 49,8 km omleiding en na exact 29,6 km stopten de borden “umleitung”. Ik vermoed dat de borden op waren want vanaf hier was het ,trek uwe plan. Mijn voortreffelijke Garmin heeft mij dan terug naar de route gebracht met als gevolg, 49,8 km omrijden. Ik moet dringend Angela nog eens bellen want zo kan het niet langer meer. Als ik Angela bel noem ik haar “Merky”, dat heeft ze graag. Toen ik haar laatst belde was ze toch zo slecht gezind, Donald en “Poetie”, je kent het hylarische duo wel, hadden beslist om niet naar haar toespraak te komen betreffende de klimaatopwarming, neen, zij hadden andere deals te bespreken en deden dat, blijkbaar bewust, net als Merky wou spreken voor hen en de rest van het zootje schorem dat onze levenswandel bepaald, daar was ze niet goed van. Ik heb haar getroost met de woorden dat het eigenlijk nog wel meeviel met die opwarming. Zolang de zee niet tot in Mol kwam viel het nogal mee. Ik zou wel willen dat de zee tot in Mol kwam, dan hoefde ik tenminste geen 180 km in de file gaan te staan om er te geraken, dus voor mij mag de opwarming der aarde gewoon doorgaan, ik ben pro, tot de zee in Mol komt, niet verder.

Maar goed, de Romantische route, vergeet het, geen bal te zien en dan zwijg ik nog van Schloss Neuschwansstein in Hohenschwangau. Mijn god, wat een ramp, dit zou de hoofdact moeten zijn van de hele route. Met een bezoekersaantal 1,3 miljoen bezoekers had ik het moeten weten. Honderd maal erger dan Scherpenheuvel, alles wordt er uitgebuit, zelfs de paarden die de koetsen naar boven moeten trekken, ik heb compassie met die beesten. Neen, veel erger kan niet. Dan nog liever de oksels van Donald Trump aflikken. Blijkbaar heeft Walt Disney zijn tekeningen op dit kasteel gebaseerd. Arme Walt. Neen, afbranden die handel en schrappen uit de geschiedenisboeken. Wij rijden onmiddellijk verder.

We rijden verder over de Fernnpas, mooi maar te druk, dus blij dat ik daar ook vanaf was. Beneden in het dal rijden we het Pitztal in om van daaruit volledig over magnifieke kronkelbaantjes, waar we ons alleen op de wereld wanen, te rijden en vrij laat aankomen in Samnaun, Zwitserland.

Samnaun is taksvrij en staat vol met winkels met drank, parfum, zonnebrillen and so on,… In de winter is het hier pokkeduur, niet te betalen, maar in de zomer kan je hier voor een habbekrats logeren. We hebben een hotel met alles er op en er aan, behalve avondeten. Zwitserland is het rijkste land ter wereld, hun bergen zitten vol met geld maar het is nooit genoeg voor die Zwitsers. Ze lokken je met Taxfree en goedkope hotelprijzen in de zomer maar dan moet je nog iets drinken en eten. Ons avondetentje heeft me een kapitaal gekost. Ik geef een voorbeeld, en dit is echt waar, niet gelogen. We gaan eten in een restaurant-pizzeria, dus toch niet echt chique zou je denken. Aan tafel, menukaart, “en heeft meneer ook graag de wijnkaart?” Jazeker, graag. De goedkoopste wijn was 56 euro voor een fles en dit was een 35dl fles, een kleintje dus, de duurste die ik zo in een blik terug vond was 2000 euro. WTFck, in een pizzeria?

Ik zeg tegen mijn vrouw, drink jij vandaag maar een klein glaasje wijn bij het eten, ik neem wel een pintje.
Het eten, 2 soepjes, één lasagne en mijn vrouw een slaatje Ceaser, alles was wel lekker en uiteindelijk een kleine honderd euro betaald. Maar soit het is verlof en ik zal de eerste de beste Zwitser in mijn hometown wel eens een lesje leren.