Vertrekken op 12 jarige leeftijd voor de vakantie

[zimmermann]

Vertrekken op 12 jarige leeftijd voor de vakantie van je leven, samen leren skiën met al je vriendjes, plezier maken en de tijd van je leven beleven, sneeuwballen gooien op juf of meester, … niet wetende dat dit ook hun laatste reis zou worden. Nooit meer naar huis terug keren, nooit meer plezier maken, nooit meer! Voor altijd een sterretje aan de hemel. Veel sterkte aan, ouders, broertjes en zusjes, grootouders, familie en vrienden, leerkrachten, kinderen en directie van de betrokken scholen!

Discussie

[porschky]

tja, ook vanuit mijn meer professionele kant zien we de schijnheiligheid van sommige politici nu met zeer lede ogen aan. Terwijl sommigen nu niet snel genoeg kunnen zijn om de hulp van psychologen te beloven op TV, zijn sommige van diezelfde mensen wel mede verantwoordelijk voor het steeds verder afschaffen en reduceren van de budgetten voor geestelijke gezondheidszorg… Ik ken persoonlijk iemand in die buurt die een telefoontje kreeg dat haar afspraak met haar psycholoog afgezegd diende te worden, omdat de organisatie waartoe haar psycholoog behoort nu plots opgetrommeld is om die stakkers van ouders te gaan helpen… En dat is een wreed fenomeen, want (een beetje zoals Koen ook al zei)dat lijkt er op alsof je het leed van mensen kunt afwegen tegenover elkaar, en er een prioriteit kunt in zien. Natuurlijk is het een immens drama wat die ouders overkomt, maar is daarom het leed van zoveel anderen daarmee plots verwaarloosbaar? We zijn echt niet goed bezig… en dan voorspellen ze dat tegen 2020 depressie de meest voorkomende westerse ziekte wordt?! Op die manier niet moeilijk… We zullen ons dan maar troosten aan de gedachte dat we in die omstandigheden op den duur tot ons 83ste zullen moeten gaan werken zeker…? 😐

[Mushroom]

Ik ben ook zo daarom dat ik zwijg in zo’n situaties.
Ben ‘t beu om als ongevoelige bastaard afgeschilderd te worden 😉

En eigenlijk vind ik het weerzinwekkend heel die mediahysterie. De dag na ‘t ongeval stond er op de voorpagina van Het Laatste Nieuws een foto van die kinderen van een paar dagen ervoor, een groepsfoto in de sneeuw.
Allez? Dat doe je toch niet?
Stel je in de plaats van iemand die familie is van één van die kinderen en die ziet die krant liggen?
“Kijk, dit waren ze, en nu zijn ze dood, spijtig hé?” als wij maar kranten verkopen…

En zo heb ik toch weer niet gezwegen hé? 🙁
Damn!!! So close…

[911-lover]

Ik moet toegeven dat ik aangenaam verrast ben door de reacties .
Ik dacht dat ik door mijn uiting door velen de wind vanvoor zou krijgen .
Tja , ik ben nu eenmaal iemand met zijn hart op zijn tong , en soms bots ik daar wel eens mensen mee voor het hoofd 😳

[vincent 928]

blijkbaar zijn er meer mensen dan men zou denken die met dat zelfde gevoel zitten, die de overmediatisering van dit tragish ongeval ongepast vinden, maar die het niet durven uiten uit angst voor de reactie van anderen. eens 1 iemand er voor uitkomt volgen er veel, ik geef toe dat ik de eerste niet durfde te zijn om te reageren om die reden, maar ik ben blij nu te ontdekken dat ik de enige niet ben die er zo over denkt. Ik vindt het ook niet nodig dat ze op de school van mijn kind ( ze is 7)aan de andere kant van belgie daar een halve dag aan besteden want dat brengt hen alleen maar in de war, laat een kind een kind zijn. wat mij het meest choqueerde was de avond van het ongeval op de sportclub van mijn dochter, toen een kind van een jaar of 7 tegen haar mama zei dat ze zich bezeerd had kreeg het als antwoord ” je moet maar denken aan die kindjes van deze middag, zij hebben veel meer pijn gehad”. ik viel bijna achterover.

[Xaverius]

Ik heb mijn kinderen -15 en bijna 19- eens extra goed vastgepakt. Zijn beide ooit ook op sneeuwklassen geweest, maar dat is niet het punt. Punt is dat we door deze tragedie willens nillens worden geconfronteerd met de fragiliteit van de zekerheid waarmee we allemaal denken te leven. Afscheid moeten nemen, en in het bijzonder van een kind, is … ja, wat is dat?

[BRABANS JEAN]

911LOVER,en GENTLEMAN;ik denk juist hetzelfde zoals jullie en ik ben er zeker van dat er nog vele andere hetzelfde denken Ik kan spijtig genoeg het niet zoals jullie neerschrijven anders had ik het ook gedaan.

[Hugo Van Hecke]

@gentleman en 911 lover . Groot gelijk. Ik vreesde al dat ik de enige “onmens” was die genoeg heeft van de media overkill en de “uitbuiterij” van dit vreselijk ongeval door sommige politici die zo weer even “in beeld” zijn geweest. Begrijp me niet verkeerd, dit is voor de betrokken families een zeer zware klap, maar voor de media lijkt het alsof half België weggemaaid is.. dag van nationale rouw, aflasting van dit en dat, trop is teveel en teveel is trop. De media en de politici gedragen zich hier als sensatiejagers met een onstilbare honger, die maar niet genoeg kunnen krijgen van het verdriet en leed van de getroffen families, tot meerdere eer en glorie van zichzelf.

[PB]

“Trop is te veel en te veel is trop” om het met de woorden van VDB te zeggen.

[Walter]

Koen,
het klinkt misschien vreemd maar ik heb een beetje hetzelfde gevoel zoals jij.
Ik vind het ontzettend jammer voor al die mensen die dit moeten meemaken, die nu kunnen beginnen aan het verwerken van zoveel verdriet. Ook ik krijg tranen in de ogen wanneer ik de verhalen van de reddingswerkers, de bange ouders die dan nog in het ongewisse waren en de beelden van de ramp zie.
Maar ik heb ook al één en ander meegemaakt, waarbij ik ook geen steun kreeg en niet moest rekenen op psychologische bijstand. Blijkbaar kan er plots veel meer wanneer er maar genoeg mensen bij betrokken zijn, en mss is het bizar wanneer ik het zo uitdruk, maar wanneer de politiekers er wel bij kunnen varen.
Kan er mij iemand zeggen welke meerwaarde, nut of steun een ouder heeft, wanneer één of andere politieker naar Zwitserland reist om daar de curieuze/interessante te gaan uithangen?
En ik krijg ook een beetje de ‘weubbes’ van het feit dat nu plots veel ouders ineens beseffen hoe gelukkig ze wel zijn dat ze hun kids nog hebben, dat overal van de daken gaan roepen terwijl ze mss de dag voordien hun kind nog verwensten, hun kinderen extra gaan knuffelen, belonen, zeggen hoe knap en slim ze wel zijn,; hoe trots ze op hun kids zijn, ze geen seconde uit het oog verliezen en weet ik nog wat. Terwijl dat over een dikke week weer allemaal in zijn gewone plooi valt, en ze hun kinderen weer hun plan laten trekken omdat ze zo druk zijn met zichzelf en van alles en nog wat. De mensen die in dit ongeval hun kind – naaste verloren, staan over een week weer alleen met hun familie en vrienden, terwijl de wereld weer gewoon verder draait. Ja mss krijgen ze dan nog bijstand van een psycholoog, maar denk je nu werkelijk dat die mensen dat jaren gratis en voor niks blijven doen? Denken jullie nu echt dat de verzekeringen al dat leed met een glimlach gaat vergoeden? Ik wil over een jaar de verhalen niet horen van mensen die in de clinch liggen met de verzekeringen omdat ze niet langer willen opdraaien voor de kosten van de revalidatie van een slachtoffer van deze ramp.
Komaan he mensen, zo naïef zijn we nu toch ook weer niet.

In Brussel zijn deze week door één of andere wacko die zijn leven moe was, of die een grondige hekel had aan ‘zwaantjes’ 8 mensen die hun job deden, zomaar van de baan gemaaid en al dan niet zwaar gekwetst geraakt. Zij zullen mogelijk ook lange tijd moeten revalideren, ook daar zijn families geraakt. Buiten een vermelding en wat spectaculaire beelden, en een burgemeester die met strak gezicht komt beweren dat het zeker geen aanslag was, hoewel hij ook niet begreep waarom iemand inreed op zwaantjes om zich van het leven te benemen, is dit verder geen hot news meer. Hier zijn ook 8 gezinnen die hulp nodig hebben. Daar heb ik buiten die ene, geen enkele politieker gezien. Terwijl dat ook net de zwaantjes zijn die hen (politiekers) veilig en snel naar hun bestemmingen brengen wanneer ze weer eens topoverleg moeten plegen, waarbij ze via omwegen voor de zoveelste maal zogezegd niet anders kunnen dan in onze, de werkende mens, zakken te zitten!!

En ik wil even duidelijk stellen dat ik niemand wil choqueren of kwetsen met deze reactie, laat dat duidelijk zijn!.

[S—-d]

Begrijp je helemaal Koen, maar als drama dichtbij komt en in je eigen land gebeurt, dan is het nou eenmaal nieuws. Nieuws dat wat langer de aandacht vraagt en krijgt.
Helaas verliezen dagelijks ouders hun kind en daar staat niemand bij stil, een busramp in Zuid-Amerika is iedereen na 5 minuten vergeten en je privésituatie wordt alleen in heel kleine kring meegemaakt.
Het leven is hard en je moet een knop om kunnen zetten om niet het leed van de wereld met je mee te dragen.
Mijn bordje is ook vol genoeg.

Maar het blijft wel tragisch voor alle echt betrokkenen.

[911-lover]

[quote=”porsche” post=92990]
Toch is het realiteit en het doet ons stilstaan bij het leven en de onbelangrijkheid van het materiële. Het ergste wat je als ouder kan meemaken is je kind moeten afgeven.[/quote]

Klopt , en waarschijnlijk doordat ikzelf ook meerdere erg ongename dingen in mijn leven heb meegemaakt reageer ik anders als (blijkbaar) iedereen .

Ja het is gebeurd , ja het is erg , ja het is jammer en ja ook ik sta er even bij stil (daar mijn zoon 11 wordt en ik me niet wil voorstellen hoe het zou aanvoelen als hij er ineens niet meer is) , maar that’s life and life goes on .
Dat de eerste dag een shock is en iedereen erdoor aangedaan is OK , maar dan moet het verder gaan .
Nu drie dagen na de feiten kan nog steeds niemand over iets anders praten of schrijven (ook op oa de sociale netwerken) .
En ineens kent iedereen iemand die iemand kent die (verre) familie heeft die hun kind bij de slachtoffers is . Ook de media is er constant over bezig en zelfs een stad als Hasselt ( die er niks mee te maken heeft) gaat even de caranavalstoet dit weekend (zonder overleg met de organisatie en de betrokken verenigingen) aflassen .
Noem mij gerust een onmensof egoist , maar dat gaat er voor mij over .
Toen ik ellendige tijden heb gehad lag ook het hele land niet lam , was het net zo min op radio , TV of in de kranten en kreeg ik niemand bewogen om er iets aan te doen of mee te helpen .
Zelfs bvb het ministerie van buitenlandse zaken niet bij het geval van mijn zoon (toen een kiind van 3,5 die bij zijn moeder in aantoonbare onmenselijke toestanden moest leven zoals mishandeling , verwaarlozing en ondervoeding) want er was net het Tsunamiedrama en ze hadden voor mij geen tijd .
Ook nooit enige psychologische hulp gekregen of aangeboden gehad (nochthans in twee gevallen aangevraagd) of noem maar op . Ik moest maar mijn eigen boontjes doppen .

Ik wens alle betrokken partijen van het drama heel veel sterkte , en die zullen ze nodig hebben net zoals iedereen die met een ernstig drama geconfronteerd wordt , maar de bol blijft verder draaien en het leven gaat nu éénmaal door . Dat is de realiteit .

Sorry , maar dit moest me even van het hart .

[Erik]

ja tis erg, borduur geraakt en dat geeft een enorme klap op stuur van de bus zelfs tegen lage snelheden … en die mannen rijden aan 100km/u ik mag er niet aan denken, al die kinderen

[Vriesacker Patrick]

Ben al 2 dagen er kompleet ondersteboven van. Telkens ik de berichtgeving hoor of eraan denk krijg ik het moeilijk. Heb zelf ook een dochter van 11 jaar. Volgend jaar zit ze ook in het zesde leerjaar.
Daar is geen ski vakantie gepland maar wel bosklassen. Een ongeval kan overal gebeuren.

[etieke]

het is gewoon niet in woorden uit te te drukken.
ik zwijg dan ook maar

[BC911]

Telkens ik hier iets over lees of hoor zie ik m’n eigen zoon voor me …, krop in de keel (misschien omdat ik nog een verse vader ben?) Je mag er gewoon niet aan denken …