Richard Hammond en James May bliezen onlangs een beroemd format uit hun tijd als presentatoren van ‘s werelds populairste autoshow nieuw leven in en namen deel aan een race dwars door Zuid-Engeland. Ze namen het op tegen de Pipistrel Velis Electro – een van ‘s werelds eerste commercieel verkrijgbare elektrische vliegtuigen.
Bijna 20 jaar nadat het duo voor het eerst een race tussen een auto en een vliegtuig organiseerde, hebben de Britse tv-presentatoren Richard Hammond en James May het format naar het elektrische tijdperk gebracht in een nieuwe film voor het DriveTribe YouTube-kanaal. Voor de oorspronkelijke race waren de twee teamgenoten en deelden ze de cockpit van een Cessna 182. Ze raceten van het Italiaanse Alba naar Londen tegen hun co-presentator Jeremy Clarkson in een Bugatti Veyron. Deze keer namen ze het echter tegen elkaar op: May vloog in een elektrisch vliegtuig en Hammond zat achter het stuur van de krachtige Porsche Taycan Turbo GT.
De race trok oostwaarts door het zuiden van Engeland, begon op Henstridge Airfield op de grens tussen Somerset en Dorset en finishte op Dunsfold Aerodrome, de voormalige werkplek van de twee presentatoren en de thuisbasis van het beroemde tv-testcircuit. De 174 kilometer lange route (of 129 km, hemelsbreed) zou niet lang genoeg zijn om de actieradius van 555 km van de Taycan Turbo GT te evenaren. Mocht hij toch moeten opladen, dan zou slechts 18 minuten voldoende zijn om de laadstatus (SoC) van 10 naar 80 procent te brengen, dankzij een pieklaadvermogen tot 320 kW.
Hoewel de auto onderweg tussen de twee vliegvelden te maken zou krijgen met verkeer, wegwerkzaamheden en snelheidslimieten, zou het vliegtuig ongehinderd door kunnen rijden. Wat de situatie echter gelijk zou trekken, was de maximale vliegtijd van ongeveer 50 minuten; om de reis te voltooien, zou het vliegtuig een geplande laadstop moeten maken op Thruxton Aerodrome, ongeveer halverwege.
Ter voorbereiding op de start van de race was May verrast door de vrij eenvoudige pre-flight checks die vereist waren voor het elektrische vliegtuig. Hij ontdekte inderdaad dat niet alleen auto’s profiteren van het extra gemak dat de overstap naar elektromobiliteit met zich meebrengt.
De Taycan nam een vroege voorsprong en, na te zijn gestart op een vliegveld in plaats van op de openbare weg, kon Hammond het volledige potentieel van de adembenemende acceleratie van de auto, mogelijk gemaakt door het koppel tot 1240 Nm met Launch Control, benutten. De sprint van 0 naar 100 km/u duurde slechts 2,3 seconden. Met een piekvermogen van 1108 pk bij gebruik van Launch Control met Overboost produceert de Taycan Turbo GT zelfs meer vermogen dan de Bugatti Veyron die in 2005 in de bovengenoemde race meedeed.
De afgelopen twee decennia is het vermogen van auto’s die geschikt zijn voor – en bedoeld zijn voor – dagelijks gebruik enorm toegenomen. Zulke hoge prestaties werden relatief kort geleden alleen bereikt door supercars en hypercars. Tegenwoordig maakt Porsche deze superhoge prestaties veel breder beschikbaar, met bijbehorende controle- en veiligheidsniveaus dankzij een enorme verscheidenheid aan innovatieve systemen.
Net als bij hun beroemde races uit het verleden, voerden de presentatoren de head-to-head test in het echt uit, waarbij de respectievelijke reistijden voor de auto en het vliegtuig vooraf grofweg werden berekend om een spannende strijd te garanderen. De race was zo spannend dat Hammond besloot gebruik te maken van het optionele panoramadak met variabele lichtregeling van de Taycan – dat gebruikmaakt van een regelbare vloeibare-kristalfilm om te schakelen tussen volledig helder en ondoorzichtig – om de lucht af te speuren naar (in zijn woorden) het “kleine elektrische vliegtuig met een spaniël erin”.
Nadat hij de snelweg had verlaten en op bochtige binnenwegen was gereden, kon Hammond de kwaliteiten van het rijgedrag en de wegligging van de sportwagen beoordelen. Het Porsche Active Ride-chassis bood niet alleen uitzonderlijke rijeigenschappen op het circuit, maar ook een uitstekende wegligging.
Het besturingssysteem, dat standaard is op de Taycan Turbo GT, zorgt voor een buitengewoon comfortniveau en biedt tegelijkertijd de dynamiek van een echte sportwagen – door met één tik op het scherm van het ene uiterste naar het andere te schakelen. Dankzij het vermogen van het veersysteem om onafhankelijk van elkaar trek- en drukkrachten (zowel omhoog als omlaag) op elk wiel te genereren, kan de auto oneffenheden in de weg en de beweging van de carrosserie compenseren, en zelfs ‘overhellen’ in bochten – dit alles zorgt voor een uitzonderlijke stabiliteit en controle. Dankzij verschillende close-ups van de wielen kunnen kijkers deze indrukwekkende functie in realtime zien werken, waarbij de band perfect contact met de weg houdt terwijl de carrosserie van de auto eenvoudig over hobbels ‘glijdt’.
Gedurende de race profiteerde het vliegtuig van een sterke rugwind van zo’n 20-30 knopen, wat May vertrouwen gaf in zijn kansen op de overwinning – en hem ertoe aanzette misschien wel een kopje thee te veel te drinken tijdens zijn oplaadstop in Thruxton. De snelle voortgang van het vliegtuig, dat veel sneller vloog dan de nationale snelheidslimiet waaraan de auto zich moest houden, betekende dat de race zelfs tot in de laatste fase, toen de presentatoren voor het eerst in meer dan tien jaar Dunsfold naderden, nog te spannend bleef om te voorspellen.
